1968 / Biegnij, mała biegnij
Antygona w Nowym Jorku
Ballady morderców | Nick Cave po polsku
Beze mnie jesteś nikim
Ciało dziewczyny
Dobrze ułożony młodzieniec
Hamlet we wsi Głucha Dolna
Hotel ZNP
Krótko i szczęśliwie. Historie późnych milości
Kto nie ma nie płaci
Ludowa Historia Polski
Mój pierwszy rave
My psy
My psy w kosmosie
Noc szpilek
Pasty do mycia języka
Prawda
Scena IMPRO Teatru Nowego - Facet to świnia! - improwizowana komedia na Dzień Kobiet
Scena IMPRO Teatru Nowego - IMPRO Shoty!
Scena IMPRO Teatru Nowego - improwizowana komedia na Dzień Singla
Scena IMPRO Teatru Nowego - Nowy Rok, nowi my! - motywacyjna komedia improwizowana
Scena IMPRO Teatru Nowego - Walentynkowa gra wstępna - komedia improwizowana
Seks dla opornych
Ślubu nie będzie
Śmierć komiwojażera
Śmieszy cię to?
Tajemniczy ogród
Wszyscy jesteśmy dziwni
Wszystko o kobietach
Zmęczone
Znikomość
Złodziej
1968 / Biegnij, mała biegnij
Twórcy spektaklu inspirując się burzliwymi wydarzeniami roku 1968, zadają pytania o podłoże pokoleniowego buntu.
Skupiają się na historiach pozytywnych odkryć tej kulturowej rewolty, która, szczególnie w Ameryce i na Zachodzie Europy, była czasem rozwoju kontrkulturowej muzyki, myśli pacyfistycznej, ekologicznej i emancypacyjnej.
Zespół aktorski wciela się w badaczy przeszłości snujących opowieść o wydarzeniach roku 1968. Fenomen rozlokowanych po całym świecie protestów studenckich, od Warszawy po Meksyk, staje się współczesną inspiracją dla badania sposobów na radzenie sobie z ciężarem politycznych i społecznych zawirowań, wobec których jednostka pozostają często bezradna.
W muzycznej warstwie spektaklu reaktywujemy na scenie Teatru Nowego łódzki, żydowski zespół „Śliwki”, którego karierę w polskim bigbicie zakończyły wydarzenia polskiego marca.
Spektakl ten dedykuję Szmulowi Tencerowi, kaletnikowi z ulicy Próchnika, ocalałemu z KL Auschwitz i KL Mauthausen, jednemu z wielu, którzy wykupywali cegiełki na odbudowę Teatru, w którym grały dwa zespoły teatralne – Żydowski i Polski. Polakowi, który zamilkł po 1968 roku bo nie wyobrażał sobie, że można opuścić Łódź.
- Dorota Ignatjew
Reżyseria: Remigiusz Brzyk
Scenariusz i dramaturgia: Anna Mazurek
Scenografia i kostiumy: Iga Słupska
Video i reżyseria światła: Michał Jankowski
Muzyka:Jacek Grudzień
Perkusistka: Julia Zbrojewska
Asystentka reżysera, inspicjentka: Agnieszka Choińska
Prapremiera: 18 czerwca 2021 r., Duża Scena
Występują:
Barbara Dembińska
Izabela Dudziak (gościnnie)
Jolanta Jackowska
Malwina Jelistratow
Lucyna Szierok-Giel (gościnnie)
Gracjan Kielar
Adam Mortas
Wojciech Oleksiewicz
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Czas trwania: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Skupiają się na historiach pozytywnych odkryć tej kulturowej rewolty, która, szczególnie w Ameryce i na Zachodzie Europy, była czasem rozwoju kontrkulturowej muzyki, myśli pacyfistycznej, ekologicznej i emancypacyjnej.
Zespół aktorski wciela się w badaczy przeszłości snujących opowieść o wydarzeniach roku 1968. Fenomen rozlokowanych po całym świecie protestów studenckich, od Warszawy po Meksyk, staje się współczesną inspiracją dla badania sposobów na radzenie sobie z ciężarem politycznych i społecznych zawirowań, wobec których jednostka pozostają często bezradna.
W muzycznej warstwie spektaklu reaktywujemy na scenie Teatru Nowego łódzki, żydowski zespół „Śliwki”, którego karierę w polskim bigbicie zakończyły wydarzenia polskiego marca.
Spektakl ten dedykuję Szmulowi Tencerowi, kaletnikowi z ulicy Próchnika, ocalałemu z KL Auschwitz i KL Mauthausen, jednemu z wielu, którzy wykupywali cegiełki na odbudowę Teatru, w którym grały dwa zespoły teatralne – Żydowski i Polski. Polakowi, który zamilkł po 1968 roku bo nie wyobrażał sobie, że można opuścić Łódź.
- Dorota Ignatjew
Reżyseria: Remigiusz Brzyk
Scenariusz i dramaturgia: Anna Mazurek
Scenografia i kostiumy: Iga Słupska
Video i reżyseria światła: Michał Jankowski
Muzyka:Jacek Grudzień
Perkusistka: Julia Zbrojewska
Asystentka reżysera, inspicjentka: Agnieszka Choińska
Prapremiera: 18 czerwca 2021 r., Duża Scena
Występują:
Barbara Dembińska
Izabela Dudziak (gościnnie)
Jolanta Jackowska
Malwina Jelistratow
Lucyna Szierok-Giel (gościnnie)
Gracjan Kielar
Adam Mortas
Wojciech Oleksiewicz
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Czas trwania: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Antygona w Nowym Jorku
Bohaterowie „Antygony” z Tompkins Square Park dostali się do wymarzonego świata, ale nikt ich tam nie potrzebuje. Są przejmująco samotni i zagubieni w jednym z najbogatszych miast świata. Dlaczego nie spełnił się ich amerykański sen? Przecież nie wszystkim się nie udaje? Większość myśli, że zmiana otoczenia znacząco zmieni ich życie. Świat Anity, Pchełki i Saszy, utkany ze wspomnień, wyobrażeń, marzeń i mitów, staje się opowieścią o naszych lękach i tęsknotach, bez taniego moralizatorstwa i eksponowania tragizmu, za to z dużym poczuciem humoru.
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Ballady morderców | Nick Cave po polsku
Ponadczasowe utwory Nick’a Cave’a w nowych aranżacjach i interpretacjach.
Pozwól porwać się w mroczny świat morderców i morderczyń. Poznaj Staggera Lee, dowiedz się, co wydarzyło się w Millheaven i jakie tajemnice kryje Bar O’Malleya.
Monodram muzyczny w wykonaniu Adama Mortasa – laureata Wiosła Kultury za najlepszy debiut muzyczny, któremu towarzyszyć będzie Mistrz Polski w beatboxie – Marcin ZORAK Szymański oraz pianista Rafał Rybak.
UWAGA! Spektakl dla widzów pełnoletnich!
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Adam Mortas, Rafał Rybak, Marcin ZORAK Szymański
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy i scenografia: Marcelina Kilian, Adam Mortas
Asystentka reżysera i inspicjentka: Agnieszka Choińska
Pozwól porwać się w mroczny świat morderców i morderczyń. Poznaj Staggera Lee, dowiedz się, co wydarzyło się w Millheaven i jakie tajemnice kryje Bar O’Malleya.
Monodram muzyczny w wykonaniu Adama Mortasa – laureata Wiosła Kultury za najlepszy debiut muzyczny, któremu towarzyszyć będzie Mistrz Polski w beatboxie – Marcin ZORAK Szymański oraz pianista Rafał Rybak.
UWAGA! Spektakl dla widzów pełnoletnich!
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Adam Mortas, Rafał Rybak, Marcin ZORAK Szymański
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy i scenografia: Marcelina Kilian, Adam Mortas
Asystentka reżysera i inspicjentka: Agnieszka Choińska
Beze mnie jesteś nikim
Pierwszy etap tonięcia to zachłyśnięcie. Człowiek wpada w panikę, próbuje wstrzymać oddech, w organizmie zaczyna spadać poziom tlenu. Organizm próbuje się bronić, wymusza odruch oddechu, a tonący połyka wodę…
Człowiek tonie bezgłośnie. Nikt nie usłyszy wołania o pomoc, usta i płuca wypełniają się wodą. Może ktoś zauważy machanie rękami, rozpaczliwą próbę utrzymania się na powierzchni ale rzadko kiedy odczyta sygnały. Przerażający jest fakt, że osoba tonąca zachowuje świadomość, nawet w momencie kiedy leży już na dnie. Nie może się ruszyć i wie, że umiera…
Zrealizowany na podstawie wstrząsającego reportażu Jacka Hołuba o tym samym tytule spektakl opowiada o przemocy, stale obecnej w naszych domach i kulturze – jej przyczynach, mechanizmach, a także społecznym i instytucjonalnym przyzwoleniu i zobojętnieniu na zamknięte w czterech ścianach akty agresji.
Twórczynie i twórcy podejmują próbę opowiedzenia o przemocy bez jej reprodukowania – szukają teatralnej i plastycznej metafory, która – oddając głos ofiarom – nie powiela przemocowych wzorców.
Aktorki i aktorzy w performatywny sposób poruszają się po przestrzeniach wspomnień bohaterek i bohaterów, próbując znaleźć odpowiedź na zależności i mechanizmy systemu działania przemocy: jej ofiar, sprawczyń i sprawców, by opowiedzieć historię uratowania – historię nadziei, że można się z tej ciemności wynurzyć.
Autor: Jacek Hołub
Reżyseria | adaptacja | dramaturgia: Agata Biziuk
Scenografia | kostiumy: Marika Wojciechowska
Koordynacja scen intymnych | choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
Video: Piotr Wacowski
Realizacja zdjęć podwodnych: Bartosz Stróżyński FIMUFO STUDIO
Muzyka: Piotr Klimek
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 26 maja 2023 roku | Mała Scena
Występują:
Malwina Jelistratow
Gracjan Kielar
Damian Sosnowski
Katarzyna Żuk
Spektakl przeznaczony dla widzów w wieku 16+
Czas trwania: 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Człowiek tonie bezgłośnie. Nikt nie usłyszy wołania o pomoc, usta i płuca wypełniają się wodą. Może ktoś zauważy machanie rękami, rozpaczliwą próbę utrzymania się na powierzchni ale rzadko kiedy odczyta sygnały. Przerażający jest fakt, że osoba tonąca zachowuje świadomość, nawet w momencie kiedy leży już na dnie. Nie może się ruszyć i wie, że umiera…
Zrealizowany na podstawie wstrząsającego reportażu Jacka Hołuba o tym samym tytule spektakl opowiada o przemocy, stale obecnej w naszych domach i kulturze – jej przyczynach, mechanizmach, a także społecznym i instytucjonalnym przyzwoleniu i zobojętnieniu na zamknięte w czterech ścianach akty agresji.
Twórczynie i twórcy podejmują próbę opowiedzenia o przemocy bez jej reprodukowania – szukają teatralnej i plastycznej metafory, która – oddając głos ofiarom – nie powiela przemocowych wzorców.
Aktorki i aktorzy w performatywny sposób poruszają się po przestrzeniach wspomnień bohaterek i bohaterów, próbując znaleźć odpowiedź na zależności i mechanizmy systemu działania przemocy: jej ofiar, sprawczyń i sprawców, by opowiedzieć historię uratowania – historię nadziei, że można się z tej ciemności wynurzyć.
Autor: Jacek Hołub
Reżyseria | adaptacja | dramaturgia: Agata Biziuk
Scenografia | kostiumy: Marika Wojciechowska
Koordynacja scen intymnych | choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
Video: Piotr Wacowski
Realizacja zdjęć podwodnych: Bartosz Stróżyński FIMUFO STUDIO
Muzyka: Piotr Klimek
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 26 maja 2023 roku | Mała Scena
Występują:
Malwina Jelistratow
Gracjan Kielar
Damian Sosnowski
Katarzyna Żuk
Spektakl przeznaczony dla widzów w wieku 16+
Czas trwania: 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Ciało dziewczyny
Premiera w ramach Festiwalu Teatru Niezbędnego
Zbadać rozziew pomiędzy oszałamiającą realnością tego, co się dzieje, w momencie, kiedy to się dzieje, a dziwną nierealnością, jakiej nabiera to, co się zdarzyło.
Annie Ernaux, „Pamięć dziewczyny”, tłum. Agata Kozak
„Ciało dziewczyny” to opowieść o zderzeniu perspektyw eksplorującej swoją seksualność dziewczyny i dojrzałej kobiety, która próbuje dociec prawdy na temat dawnych przeżyć. Jej powrót do prowincjonalnego miasteczka staje się pretekstem do spojrzenia na własną przeszłość przez pryzmat ciała. Rekonstruowana pamięć o chwilach dorastania przywołuje obrazy budzącego się pożądania, dominującego męskiego spojrzenia i pełnej ambiwalentnych uczuć relacji między dziewczynami. To w końcu historia ciała, które chce nauczyć się odmawiać tego, na co nie jest gotowe i przyjmować to, co naprawdę chce dostać.
Reżyseria: Pamela Leończyk
Tekst | dramaturgia: Daria Sobik
Scenografia | kostiumy: Magdalena Mucha
Muzyka: Magdalena Sowul
Produkcja: Kamila Golik
Inspicjentka: Hanna Molenda
Występują:
Jolanta Jackowska
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Zbadać rozziew pomiędzy oszałamiającą realnością tego, co się dzieje, w momencie, kiedy to się dzieje, a dziwną nierealnością, jakiej nabiera to, co się zdarzyło.
Annie Ernaux, „Pamięć dziewczyny”, tłum. Agata Kozak
„Ciało dziewczyny” to opowieść o zderzeniu perspektyw eksplorującej swoją seksualność dziewczyny i dojrzałej kobiety, która próbuje dociec prawdy na temat dawnych przeżyć. Jej powrót do prowincjonalnego miasteczka staje się pretekstem do spojrzenia na własną przeszłość przez pryzmat ciała. Rekonstruowana pamięć o chwilach dorastania przywołuje obrazy budzącego się pożądania, dominującego męskiego spojrzenia i pełnej ambiwalentnych uczuć relacji między dziewczynami. To w końcu historia ciała, które chce nauczyć się odmawiać tego, na co nie jest gotowe i przyjmować to, co naprawdę chce dostać.
Reżyseria: Pamela Leończyk
Tekst | dramaturgia: Daria Sobik
Scenografia | kostiumy: Magdalena Mucha
Muzyka: Magdalena Sowul
Produkcja: Kamila Golik
Inspicjentka: Hanna Molenda
Występują:
Jolanta Jackowska
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Dobrze ułożony młodzieniec
Inspirowany międzywojenną historią łodzianina Eugeniusza Steinbarta spektakl porusza na wskroś współczesny temat nienormatywności płciowej i jej społecznego odbioru.
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Sugerowany wiek widza: 16+
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Sugerowany wiek widza: 16+
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Hamlet we wsi Głucha Dolna
Coś niezwykłego musi dziać się we wsi Głucha Dolna, skoro z wizytą wybiera się do niej sam premier. Ten premier, z Jedynej Słusznej Partii. Za namową pochodzącego ze wsi posła Mariana Bukary lokalna społeczność postanawia przygotować na tę okazję występ artystyczny. Jego kanwą staje się – zupełnie przypadkowo – „Hamlet” Szekspira. A może to jednak nie przypadek, skoro losy bohaterów z każdym dniem coraz bardziej przypominają historie postaci z tragedii o duńskim księciu?
Jak zebrana naprędce trupa aktorska, złożona z mieszkańców wsi, którzy ostatni raz występowali w szkolnych jasełkach, poradzi sobie z najważniejszym dramatem w historii teatru? Kto złapie się w hamletowską „pułapkę na myszy”? Czy ikoniczny dylemat: „być albo nie być” znajdzie rację bytu w świecie dotacji i dopłat do hektara?
Spektakl w reżyserii Roberta Talarczyka przenosi akcję jugosłowiańskiej tragikomedii Ivo Brešana do czasów współczesnych. Do miejsca nieokreślonego, które wydaje się jednak dziwnie znajome. Sztuka staje się tym samym próbą znalezienia odpowiedzi na pytania o ponadczasowe mechanizmy władzy, tak doskonale opisane przez Szekspira, które w XXI wieku w całkiem poważny sposób prowadzą do absurdu, a potem już tylko go eskalują…
Autor: Ivo Brešan
Reżyseria: Robert Talarczyk
Adaptacja tekstu | dramaturgia: Miłosz Markiewicz
Scenografia | kostiumy | reżyseria światła: Justyna Łagowska
Muzyka: Miuosh
Asystent reżysera: Konrad Michalak
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 6 stycznia 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Przemysław Dąbrowski (Mirek Pulicz)
Barbara Dembińska (Weronka Szczepańska)
Maciej Kobiela (Jasiek Skoczny | debiut)
Agnieszka Korzeniowska (Maria Miś)
Gracjan Kielar (Andrzej Kunca)
Krzysztof Pyziak (Maćko Maciek)
Tomasz Kubiatowicz (Szymon Murzyn)
Konrad Michalak (Paweł Mazur)
Adam Mortas (Zbyszek Ochman)
Michał Kruk (Marian Bukara)
Paulina Walendziak (Andżelika Pulicz)
Czas trwania spektaklu: 2:00 z przerwą
Jak zebrana naprędce trupa aktorska, złożona z mieszkańców wsi, którzy ostatni raz występowali w szkolnych jasełkach, poradzi sobie z najważniejszym dramatem w historii teatru? Kto złapie się w hamletowską „pułapkę na myszy”? Czy ikoniczny dylemat: „być albo nie być” znajdzie rację bytu w świecie dotacji i dopłat do hektara?
Spektakl w reżyserii Roberta Talarczyka przenosi akcję jugosłowiańskiej tragikomedii Ivo Brešana do czasów współczesnych. Do miejsca nieokreślonego, które wydaje się jednak dziwnie znajome. Sztuka staje się tym samym próbą znalezienia odpowiedzi na pytania o ponadczasowe mechanizmy władzy, tak doskonale opisane przez Szekspira, które w XXI wieku w całkiem poważny sposób prowadzą do absurdu, a potem już tylko go eskalują…
Autor: Ivo Brešan
Reżyseria: Robert Talarczyk
Adaptacja tekstu | dramaturgia: Miłosz Markiewicz
Scenografia | kostiumy | reżyseria światła: Justyna Łagowska
Muzyka: Miuosh
Asystent reżysera: Konrad Michalak
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 6 stycznia 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Przemysław Dąbrowski (Mirek Pulicz)
Barbara Dembińska (Weronka Szczepańska)
Maciej Kobiela (Jasiek Skoczny | debiut)
Agnieszka Korzeniowska (Maria Miś)
Gracjan Kielar (Andrzej Kunca)
Krzysztof Pyziak (Maćko Maciek)
Tomasz Kubiatowicz (Szymon Murzyn)
Konrad Michalak (Paweł Mazur)
Adam Mortas (Zbyszek Ochman)
Michał Kruk (Marian Bukara)
Paulina Walendziak (Andżelika Pulicz)
Czas trwania spektaklu: 2:00 z przerwą
Hotel ZNP
Rękopis znaleziony w popielniczce
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Krótko i szczęśliwie. Historie późnych milości
czytanie performatywne na podstawie tekstu Agaty Romaniuk
Opieka dramaturgiczna: Michał Pabian
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Tomasz Kubiatowicz
Mirosława Olbińska
Wojciech Oleksiewicz
Piotr Seweryński
Opieka dramaturgiczna: Michał Pabian
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Tomasz Kubiatowicz
Mirosława Olbińska
Wojciech Oleksiewicz
Piotr Seweryński
Kto nie ma nie płaci
Sztuka Daria Fo "Kto nie ma, nie płaci" przedstawia dzień z życia dwóch małżeństw: Antonii i Giovanniego oraz Margherity i Luigiego. Wysokie ceny żywności zmuszają kobiety do kradzieży z pobliskiego supermarketu jedzenia, które jak w starej sztuce commedia dell’arte, realizującej topos głodu, staje się elementem groteskowej akcji. Czy mężczyźni poprą „obywatelskie nieposłuszeństwo” swoich żon, a wydarzenia ze sklepu przerodzą się w rewolucję o krajowym zasięgu? Zderzenie serii zabawnych scenek z ostrą wymową społeczną tej historii daje efekt satyryczny. Jednocześnie skłania do zwrócenia uwagi na problemy pracy i kapitału.
Dario Fo jest dramaturgiem, aktorem i reżyserem, a także jednym z najbardziej kontrowersyjnych przedstawicieli świata teatru. Reprezentuje teatr komiczny od ludowego widowiska średniowiecznego i komedii dell’arte po nowe formy wodewilu, musicalu i burleski. W 1997 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Napisał kilkadziesiąt sztuk. Do najbardziej znanych należą: Wielka pantomima z flagami i kukłami małymi i średnimi, Misterium buffo i Przypadkowa śmierć anarchisty.
Autor: Dario Fo
Przekład: Piotr Bikont i Paweł Lesisz
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Muzyka i śpiew: Jacek Bieleński
Asystent reżysera: Wojciech Oleksiewicz
Prapremiera: 9 kwietnia 2011 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska (Antonina)
Katarzyna Żuk (Margherita)
Gracjan Kielar (Luigi)
Tomasz Kubiatowicz (Inspektor)
Wojciech Oleksiewicz (Strażnik)
Sławomir Sulej (Giovanni)
Dymitr Hołówko (gościnnie, Dziadek)
Jacek Bieleński (gościnnie, Pieśniarz)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Dario Fo jest dramaturgiem, aktorem i reżyserem, a także jednym z najbardziej kontrowersyjnych przedstawicieli świata teatru. Reprezentuje teatr komiczny od ludowego widowiska średniowiecznego i komedii dell’arte po nowe formy wodewilu, musicalu i burleski. W 1997 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Napisał kilkadziesiąt sztuk. Do najbardziej znanych należą: Wielka pantomima z flagami i kukłami małymi i średnimi, Misterium buffo i Przypadkowa śmierć anarchisty.
Autor: Dario Fo
Przekład: Piotr Bikont i Paweł Lesisz
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Muzyka i śpiew: Jacek Bieleński
Asystent reżysera: Wojciech Oleksiewicz
Prapremiera: 9 kwietnia 2011 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska (Antonina)
Katarzyna Żuk (Margherita)
Gracjan Kielar (Luigi)
Tomasz Kubiatowicz (Inspektor)
Wojciech Oleksiewicz (Strażnik)
Sławomir Sulej (Giovanni)
Dymitr Hołówko (gościnnie, Dziadek)
Jacek Bieleński (gościnnie, Pieśniarz)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Ludowa Historia Polski
Historia Polski, jaką znamy, nie jest historią wszystkich. Historia Polski jaką znamy jest historią elit. Każdy zasługuje na należne mu miejsce w zapisie przeszłości tak, jak każdy zasługuje na swoje miejsce w przyszłości, która dopiero nadejdzie.
Idąc za ideą Leszczyńskiego proponujemy krytyczne spojrzenie na historię Polski jako historię wielkiego folwarku zbudowanego na wyzysku, dla korzyści tych najbardziej uprzywilejowanych, od handlu niewolnikami w państwie Mieszka I począwszy, na bezwzględnej transformacji ustrojowej 1989 roku kończąc. To, co sądzimy o historii ziem, na których przyszło nam żyć, wymaga radykalnej, krytycznej rewizji. Nie zaprojektujemy przyszłości nie uporawszy się wcześniej z bolesną, pełną sprzeczności przeszłością.
Perspektywę zaproponowaną w Ludowej historii Polski traktujemy jako historię niedokończonej emancypacji. Jako spojrzenie w przeszłość pozwalające nam dostrzec zarys rewolucji kształtującej się na naszych oczach. Znajdujemy się w momencie przełomowym. Od 1990 roku nigdy tak wielu młodych ludzi nie deklarowało się po lewej stronie politycznego spektrum, jak dzisiaj.
Leszczyński jako historyk czyni tutaj ważny krok, kolejny należy do ludzi z pola sztuki. Dlatego na spojrzeniu historycznym nie chcielibyśmy poprzestać. W takim wypadku wystarczyłoby przeczytać książkę. Nie wiemy, czy teatr ma narzędzia mogące pomóc w projektowaniu realnych rozwiązań politycznych i systemowych. Na pewno jednak ma narzędzia pozwalające podzielić się marzeniem o lepszym jutrze, fantazją o sprawiedliwym świecie, snem o równości. Uważamy, że to było, jest i zawsze będzie zadaniem żywego, zaangażowanego teatru. Dawać nadzieję na to, że sen w końcu stanie się rzeczywistością.
Należy myśleć o tworzeniu sojuszy, o tworzeniu wspólnego frontu walki o realną zmianę społeczną. Żebyśmy, parafrazując słowa Andrzeja Ledera, nie przespali kolejnej rewolucji. Ludowa historia Polski może być zapalnikiem do takiej rozmowy. A, jak mówił Bernard Marie-Koltes, nie ma rozmowy o sztuce bez rozmowy o wykluczeniu.
Piotr Pacześniak
Autor: Adam Leszczyński
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Piotr Pacześniak - AST Kraków
Dramaturgia, opracowanie tekstu: Wera Makowskx - AST Kraków
Video: Jagna Nawrocka - ASP Łódź
Scenografia i kostiumy: Anna Rogóż
Choreografia: Anna Obszańska - AST Kraków
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjentka: Hanna Molenda - Jaźwińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera i Premiera: 17.09.2021 i 18.09.2021,w ramach Festiwalu Łódź Czterech Kultur, Mała Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Pani, Mama Weroniki)
Halszka Lehman (Chłopka, Panna Młoda)
Przemysław Dąbrowski (Pan, Mieszczanin, Pan Młody)
Łukasz Gosławski (Stanisław Kościałkowski, Chłop)
Damian Sosnowski (Chłop)
Idąc za ideą Leszczyńskiego proponujemy krytyczne spojrzenie na historię Polski jako historię wielkiego folwarku zbudowanego na wyzysku, dla korzyści tych najbardziej uprzywilejowanych, od handlu niewolnikami w państwie Mieszka I począwszy, na bezwzględnej transformacji ustrojowej 1989 roku kończąc. To, co sądzimy o historii ziem, na których przyszło nam żyć, wymaga radykalnej, krytycznej rewizji. Nie zaprojektujemy przyszłości nie uporawszy się wcześniej z bolesną, pełną sprzeczności przeszłością.
Perspektywę zaproponowaną w Ludowej historii Polski traktujemy jako historię niedokończonej emancypacji. Jako spojrzenie w przeszłość pozwalające nam dostrzec zarys rewolucji kształtującej się na naszych oczach. Znajdujemy się w momencie przełomowym. Od 1990 roku nigdy tak wielu młodych ludzi nie deklarowało się po lewej stronie politycznego spektrum, jak dzisiaj.
Leszczyński jako historyk czyni tutaj ważny krok, kolejny należy do ludzi z pola sztuki. Dlatego na spojrzeniu historycznym nie chcielibyśmy poprzestać. W takim wypadku wystarczyłoby przeczytać książkę. Nie wiemy, czy teatr ma narzędzia mogące pomóc w projektowaniu realnych rozwiązań politycznych i systemowych. Na pewno jednak ma narzędzia pozwalające podzielić się marzeniem o lepszym jutrze, fantazją o sprawiedliwym świecie, snem o równości. Uważamy, że to było, jest i zawsze będzie zadaniem żywego, zaangażowanego teatru. Dawać nadzieję na to, że sen w końcu stanie się rzeczywistością.
Należy myśleć o tworzeniu sojuszy, o tworzeniu wspólnego frontu walki o realną zmianę społeczną. Żebyśmy, parafrazując słowa Andrzeja Ledera, nie przespali kolejnej rewolucji. Ludowa historia Polski może być zapalnikiem do takiej rozmowy. A, jak mówił Bernard Marie-Koltes, nie ma rozmowy o sztuce bez rozmowy o wykluczeniu.
Piotr Pacześniak
Autor: Adam Leszczyński
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Piotr Pacześniak - AST Kraków
Dramaturgia, opracowanie tekstu: Wera Makowskx - AST Kraków
Video: Jagna Nawrocka - ASP Łódź
Scenografia i kostiumy: Anna Rogóż
Choreografia: Anna Obszańska - AST Kraków
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjentka: Hanna Molenda - Jaźwińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera i Premiera: 17.09.2021 i 18.09.2021,w ramach Festiwalu Łódź Czterech Kultur, Mała Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Pani, Mama Weroniki)
Halszka Lehman (Chłopka, Panna Młoda)
Przemysław Dąbrowski (Pan, Mieszczanin, Pan Młody)
Łukasz Gosławski (Stanisław Kościałkowski, Chłop)
Damian Sosnowski (Chłop)
Mój pierwszy rave
Pochodząca z Łodzi Agnieszka Jakimiak sięgnie do łódzkiej kultury klubowej przełomu tysiącleci – historii efemerycznej rewolucji w rytmie acid techno, drum’n’bassu, jungle i punka, napędzanej przez tysiące młodych ludzi, którzy tańczyli do upadłego w klubach i na ulicach miasta znanego z pofabrycznego kurzu i obezwładniającej szarości.
Dla pokolenia dzisiejszych 40-50-latków spektakl będzie powrotem do czasów studenckich; dla pokolenia ich dzieci – spotkaniem z miastem, klimatem i muzyką lat 90-tych; dla Łodzi – kolejną odsłoną obchodów 600-lecia.
Jestem z Łodzi, ale nigdy nie byłam na Paradzie Wolności, na squacie na Węglowej, na imprezach w tunelu pod ulicą Pomorską, w klubie New Alcatraz. Wyjeżdżałam z Łodzi 18 lat temu, w przekonaniu, że tutaj wszystkiego należy się bać. Dziś chciałabym poczuć tętno miasta, którego wtedy nie poznałam – być częścią Łodzi, która celebruje różnicę i różnorodność, miasta, w którym nie trzeba się martwić o bezpieczeństwo innych, bo tańczy się wspólnie, ramię w ramię. Chciałabym pójść na imprezę, na której jak u siebie czują się kobiety, osoby queerowe, nieśmiałe nastolatki, kiepscy tancerze, fanatycy industrialu i boidudki takie, jak ja.
Mówi się, że sztuka jest po to, żeby można było przez chwilę pożyć cudzym życiem. W tym spektaklu zapraszam wszystkich, żebyśmy wspólnie przeżyli mój pierwszy łódzki rave.
Agnieszka Jakimiak
Reżyseria | scenariusz: Agnieszka Jakimiak
II Reżyser | dramaturgia | scenografia | światła | video: Mateusz Atman
Muzyka | kompozycja | przygotowanie występu na żywo: Łukasz Jędrzejczak
Choreografia: Oskar Malinowski
Kostiumy: Nina Sakowska
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 17 listopada 2023 | Mała Scena
Występują:
Halszka Lehman
Paulina Walendziak
Mirosława Olbińska
Łukasz Jędrzejczak (gościnnie)
Czas trwania: 70 minut bez przerwy
UWAGA!
W spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe oraz głośna muzyka.
Sugerowany wiek 16+
Miejsca nie są numerowane. Widzowie mają do wyboru miejsca siedzące w cenach regularnych oraz miejsca tańczące w cenie 30 zł od osoby.
Dla pokolenia dzisiejszych 40-50-latków spektakl będzie powrotem do czasów studenckich; dla pokolenia ich dzieci – spotkaniem z miastem, klimatem i muzyką lat 90-tych; dla Łodzi – kolejną odsłoną obchodów 600-lecia.
Jestem z Łodzi, ale nigdy nie byłam na Paradzie Wolności, na squacie na Węglowej, na imprezach w tunelu pod ulicą Pomorską, w klubie New Alcatraz. Wyjeżdżałam z Łodzi 18 lat temu, w przekonaniu, że tutaj wszystkiego należy się bać. Dziś chciałabym poczuć tętno miasta, którego wtedy nie poznałam – być częścią Łodzi, która celebruje różnicę i różnorodność, miasta, w którym nie trzeba się martwić o bezpieczeństwo innych, bo tańczy się wspólnie, ramię w ramię. Chciałabym pójść na imprezę, na której jak u siebie czują się kobiety, osoby queerowe, nieśmiałe nastolatki, kiepscy tancerze, fanatycy industrialu i boidudki takie, jak ja.
Mówi się, że sztuka jest po to, żeby można było przez chwilę pożyć cudzym życiem. W tym spektaklu zapraszam wszystkich, żebyśmy wspólnie przeżyli mój pierwszy łódzki rave.
Agnieszka Jakimiak
Reżyseria | scenariusz: Agnieszka Jakimiak
II Reżyser | dramaturgia | scenografia | światła | video: Mateusz Atman
Muzyka | kompozycja | przygotowanie występu na żywo: Łukasz Jędrzejczak
Choreografia: Oskar Malinowski
Kostiumy: Nina Sakowska
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 17 listopada 2023 | Mała Scena
Występują:
Halszka Lehman
Paulina Walendziak
Mirosława Olbińska
Łukasz Jędrzejczak (gościnnie)
Czas trwania: 70 minut bez przerwy
UWAGA!
W spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe oraz głośna muzyka.
Sugerowany wiek 16+
Miejsca nie są numerowane. Widzowie mają do wyboru miejsca siedzące w cenach regularnych oraz miejsca tańczące w cenie 30 zł od osoby.
My psy
Na nieczynnym wysypisku śmieci na skraju miasta mieszka sfora bezdomnych psów. Dowodzi nią Czarny – młody, agresywny, niechętny ludziom. Każdy z psów ma własną historię, smutną i gorzką. Mała naiwna Kropka została przez człowieka porzucona, jamniczka Rasowa, po śmierci swojego pana, zapomniana w pustym mieszkaniu przez jego rodzinę, stary cyrkowy pies Cichy nie ma już więcej siły bawić publiczności, a trzymający fason pies-inteligent Mądrala udaje, że wszystko jest ok. Dawno pogodził się ze swoim losem stary pies Kulawy, nikomu nie ufa Ładna, a duży i łagodny Wierny wciąż czeka na „swojego Człowieka”. Lecz zamiast się smucić i zamartwiać, psy próbują nadal żyć i z życia się cieszyć. Bo taka już jest psia natura: radosna i optymistyczna! Wkrótce do sfory dołącza Kot, uroczy kłamca i sybaryta, przyzwyczajony do życia „na poziomie”. Historia jego upadku tylko podtwierdza fakt, że biednym i bezdomnym może zostać każdy, bez względu na status społeczny. Nad głowami porzuconych zwierząt zbierają się chmury: niedługo wysypisko zostanie zlikwidowane, a na jego miejscu powstanie nowe osiedle. Co się stanie z naszymi bohaterami, czy poradzą sobie bez pomocy człowieka?
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
My psy w kosmosie
Ciąg dalszy przygód bohaterów musicalu „My, psy”, zrealizowanego na podstawie książki Henia Psa „MY, PSY, czyli czapka admirała Yamamoto”.
Gromada bezdomnych czworonogów – Rasowa, Ładna, Mądrala, Kulawy, Wierny, Cichy, Czarny i kot Yamamoto, na co dzień prowadzący wygodne życie sybaryty – spotyka się na nieczynnym podłódzkim wysypisku. Ich przyjaciółka Kropka właśnie została uprowadzona przez tajemniczego osobnika zwanego Pstrym. Aby ją ratować, sfora musi wyruszyć… na księżyc. Podróż będzie możliwa dzięki pomysłowości Juniora, genialnego synka Rasowej i Mądrali.
Jak przyjaciele rozwiążą zagadkę porwania Kropki? Czy uda im się zmienić pralkę w statek kosmiczny i uniknąć Czarnej Dziury, która zmienia wszystkich w makaron? Czy prawdziwa mądrość i wierna przyjaźń wystarczą, żeby pokonać złośliwą sztuczną inteligencję?
Tekst | dramaturgia: Henio Pies
Reżyseria | teksty piosenek: Przemysław Dąbrowski
Scenografia | kostiumy | reżyseria światła: Paweł Walicki
Muzyka | aranżacja: Ledna Ledoff
Choreografia: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Video | multimedia: Aneta Wawrzoła | Grzegorz Habryn
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 1 czerwca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Paweł Audykowski (Pstry)
Łukasz Gosławski (Mądrala Junior)
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Maciej Kobiela (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Halszka Lehman (Ładna)
Konrad Michalak (Yamamoto)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Rzecznik prasowy Policji | w nagraniu video)
Dorota Ignatjew (Reporterka | w nagraniu video)
Jolanta Jackowska (Prezenterka | w nagraniu video)
Sławomir Sulej (Dyrektor Bubel | w nagraniu video)
Michał Jeziorski | statysta
Piotr Malec | statysta
Czas trwania: 1 godzina i 55 minut z przerwą
Gromada bezdomnych czworonogów – Rasowa, Ładna, Mądrala, Kulawy, Wierny, Cichy, Czarny i kot Yamamoto, na co dzień prowadzący wygodne życie sybaryty – spotyka się na nieczynnym podłódzkim wysypisku. Ich przyjaciółka Kropka właśnie została uprowadzona przez tajemniczego osobnika zwanego Pstrym. Aby ją ratować, sfora musi wyruszyć… na księżyc. Podróż będzie możliwa dzięki pomysłowości Juniora, genialnego synka Rasowej i Mądrali.
Jak przyjaciele rozwiążą zagadkę porwania Kropki? Czy uda im się zmienić pralkę w statek kosmiczny i uniknąć Czarnej Dziury, która zmienia wszystkich w makaron? Czy prawdziwa mądrość i wierna przyjaźń wystarczą, żeby pokonać złośliwą sztuczną inteligencję?
Tekst | dramaturgia: Henio Pies
Reżyseria | teksty piosenek: Przemysław Dąbrowski
Scenografia | kostiumy | reżyseria światła: Paweł Walicki
Muzyka | aranżacja: Ledna Ledoff
Choreografia: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Video | multimedia: Aneta Wawrzoła | Grzegorz Habryn
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 1 czerwca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Paweł Audykowski (Pstry)
Łukasz Gosławski (Mądrala Junior)
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Maciej Kobiela (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Halszka Lehman (Ładna)
Konrad Michalak (Yamamoto)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Rzecznik prasowy Policji | w nagraniu video)
Dorota Ignatjew (Reporterka | w nagraniu video)
Jolanta Jackowska (Prezenterka | w nagraniu video)
Sławomir Sulej (Dyrektor Bubel | w nagraniu video)
Michał Jeziorski | statysta
Piotr Malec | statysta
Czas trwania: 1 godzina i 55 minut z przerwą
Noc szpilek
Autor: Santiago Roncagliolo
Reżyseria: Piotr Pacześniak
Choreografia, ruch sceniczny, koordynacja scen intymnych: Krystyna Lama Szydłowska
Reżyseria światła: Monika Stolarska
Muzyka: Michał Zachariasz
Obsada:
Michał Badeński
Łukasz Gosławski
Maciej Kobiela
Rozalia Rusak
Damian Sosnowski
Katarzyna Żuk
Reżyseria: Piotr Pacześniak
Choreografia, ruch sceniczny, koordynacja scen intymnych: Krystyna Lama Szydłowska
Reżyseria światła: Monika Stolarska
Muzyka: Michał Zachariasz
Obsada:
Michał Badeński
Łukasz Gosławski
Maciej Kobiela
Rozalia Rusak
Damian Sosnowski
Katarzyna Żuk
Pasty do mycia języka
czytanie past Malcolma XD oraz spotkanie z twórcą
Internetowe pasty Malcolma XD stały się rozpoznawalne dzięki specyficznemu językowi autora, który rzuca wyzwanie politycznej poprawności i powszechnie przyjętym zasadom komunikacji. Garściami czerpie ze stereotypów i uproszczeń, używając publicystycznych pretekstów do budowania narracji o bohaterach, którzy zbłądzili we współczesnej rzeczywistości. Wiralowe teksty nie przestają zwiększać swojej objętości, zmieniając się w rubaszne i oryginalnie zakrzywione znaki czasu.
Spotkania w Nowym to połączenie performatywnego czytania fragmentów past i rozmowy z Malcolmem XD (a właściwie z jego wizerunkiem, bo autor ukrywa swoją tożsamość i korzysta z przetwarzającej głos technologii).
W styczniu skoncentrujemy się na temacie jednostki: przeczytamy fragmenty, w których bohaterowie starają się osiągnąć sukces, wyruszając w podróże po złote runo, i porozmawiamy o tym, jak śmiać się z fantazji o samym sobie.
W lutym weźmiemy pod lupę społeczności – rodzinne, squaterskie, ideowe. Zastanowimy się, czy łatwo wtopić się w masę i stać się magmą śmiechu.
Czas trwania wydarzenia: ok. 60 minut, w tym 20 minut aktorskiej lektury i 40 minut rozmowy.
Opieka dramaturgiczna: Michał Pabian
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Występują:
Michał Badeński
Mirosława Olbińska
Antoni Włosowicz
Internetowe pasty Malcolma XD stały się rozpoznawalne dzięki specyficznemu językowi autora, który rzuca wyzwanie politycznej poprawności i powszechnie przyjętym zasadom komunikacji. Garściami czerpie ze stereotypów i uproszczeń, używając publicystycznych pretekstów do budowania narracji o bohaterach, którzy zbłądzili we współczesnej rzeczywistości. Wiralowe teksty nie przestają zwiększać swojej objętości, zmieniając się w rubaszne i oryginalnie zakrzywione znaki czasu.
Spotkania w Nowym to połączenie performatywnego czytania fragmentów past i rozmowy z Malcolmem XD (a właściwie z jego wizerunkiem, bo autor ukrywa swoją tożsamość i korzysta z przetwarzającej głos technologii).
W styczniu skoncentrujemy się na temacie jednostki: przeczytamy fragmenty, w których bohaterowie starają się osiągnąć sukces, wyruszając w podróże po złote runo, i porozmawiamy o tym, jak śmiać się z fantazji o samym sobie.
W lutym weźmiemy pod lupę społeczności – rodzinne, squaterskie, ideowe. Zastanowimy się, czy łatwo wtopić się w masę i stać się magmą śmiechu.
Czas trwania wydarzenia: ok. 60 minut, w tym 20 minut aktorskiej lektury i 40 minut rozmowy.
Opieka dramaturgiczna: Michał Pabian
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Występują:
Michał Badeński
Mirosława Olbińska
Antoni Włosowicz
Prawda
Scena Inicjatyw Aktorskich
Prawda. Od korzyści płynących z jej przemilczenia po kłopoty związane z jej wyjawieniem.
Czym jest prawda? I kto zna odpowiedź na to pytanie, skoro nie znajdują jej nawet filozofowie? Czy niemówienie prawdy jest kłamstwem? I czy kłamstwo zawsze jest złe?
Dowcipna, drażniąca sumienie francuska komedia, grana z powodzeniem na całym świecie, to opowieść o związkach budowanych na półprawdach i niedomówieniach, manipulacjach i kłamstewkach.
Ale… czy gdyby wszyscy mówili sobie prawdę, to ostałaby się na ziemi chociaż jedna para? A może to byłby koniec cywilizacji? Bo kto właściwie potrzebuje całej prawdy?
I co, jeśli jedyny dowód miłości, jaki możemy dać najbliższej osobie, to nadal ją okłamywać? Tylko może po prostu musimy robić to lepiej…
Autor: Florian Zeller
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Agnieszka Korzeniowska
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 13 grudnia 2024 roku, Mała Scena
Występują:
Agnieszka Korzeniowska
Magdalena Kaszewska
Gracjan Kielar
Michał Kruk
Prawda. Od korzyści płynących z jej przemilczenia po kłopoty związane z jej wyjawieniem.
Czym jest prawda? I kto zna odpowiedź na to pytanie, skoro nie znajdują jej nawet filozofowie? Czy niemówienie prawdy jest kłamstwem? I czy kłamstwo zawsze jest złe?
Dowcipna, drażniąca sumienie francuska komedia, grana z powodzeniem na całym świecie, to opowieść o związkach budowanych na półprawdach i niedomówieniach, manipulacjach i kłamstewkach.
Ale… czy gdyby wszyscy mówili sobie prawdę, to ostałaby się na ziemi chociaż jedna para? A może to byłby koniec cywilizacji? Bo kto właściwie potrzebuje całej prawdy?
I co, jeśli jedyny dowód miłości, jaki możemy dać najbliższej osobie, to nadal ją okłamywać? Tylko może po prostu musimy robić to lepiej…
Autor: Florian Zeller
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Agnieszka Korzeniowska
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 13 grudnia 2024 roku, Mała Scena
Występują:
Agnieszka Korzeniowska
Magdalena Kaszewska
Gracjan Kielar
Michał Kruk
Scena IMPRO Teatru Nowego - Facet to świnia! - improwizowana komedia na Dzień Kobiet
To spektakl pełen niewiadomych - to Wy w tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych! Dowcipy, żarty, krotochwile, anegdoty – krótko i na temat!
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Scena IMPRO Teatru Nowego - IMPRO Shoty!
Impro Shoty! to spektakl złożony z krótkich improwizowanych gier teatralnych, czyli najlepszy możliwy przepis na idealny wieczór. Właśnie za błyskotliwe i szalenie zabawne interpretacje podrzucanych przez widzów sugestii pokochaliście Impro w Nowym!
Jeśli jeszcze nie zaliczacie się do grona naszych miłośników, Impro Shoty! z pewnością to zmienią. To spektakl pełen niewiadomych, za każdym razem to Wy tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych! Dowcipy, żarty, krotochwile, anegdoty – krótko i na temat: Impro Shoty!
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Jeśli jeszcze nie zaliczacie się do grona naszych miłośników, Impro Shoty! z pewnością to zmienią. To spektakl pełen niewiadomych, za każdym razem to Wy tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych! Dowcipy, żarty, krotochwile, anegdoty – krótko i na temat: Impro Shoty!
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Scena IMPRO Teatru Nowego - improwizowana komedia na Dzień Singla
W improwizowanej komedii prosimy publiczność o kilka drobnych podpowiedzi – kim są bohaterowie, czym się zajmują, co lubią, itp.
Będzie zabawnie i wzruszająco, czasem dwuznacznie.
To spektakl pełen niewiadomych - bo Wy tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych!
Dowcipy, żarty, krotochwile i anegdoty na Dzień Singla!
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Będzie zabawnie i wzruszająco, czasem dwuznacznie.
To spektakl pełen niewiadomych - bo Wy tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych!
Dowcipy, żarty, krotochwile i anegdoty na Dzień Singla!
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Scena IMPRO Teatru Nowego - Nowy Rok, nowi my! - motywacyjna komedia improwizowana
To spektakl pełen niewiadomych - to Wy w tworzycie jego scenariusz, wymyślacie role aktorom, proponujecie miejsca akcji, narzucacie styl i sposób gry. My realizujemy te wszystkie, nawet najbardziej zwariowane pomysły. Efekty często zaskakują także nas samych! Dowcipy, żarty, krotochwile, anegdoty – krótko i na temat: Nowy Rok - nowi my!
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Magdalena Prochasek
Kamila Salwerowicz
Antoni Włosowicz
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Magdalena Prochasek
Kamila Salwerowicz
Antoni Włosowicz
Scena IMPRO Teatru Nowego - Walentynkowa gra wstępna - komedia improwizowana
Co wyjdzie z połączenia słów - seks, impro i Walentynki? Samo dobre, czyli niesamowity wieczór pod hasłem "Walentynkowa gra wstępna". Absolutna gratka. Zdarzyć może się wszystko, zatem obowiązuje totalna dyskrecja. Będzie ekskluzywnie, gęsto, gorąco i niejednoznacznie. Żadnych granic, żadnych tabu, żadnych niedopowiedzeń.
Dajcie się ponieść elektryczności, uwieść improwizacji i skusić na ekskluzywny, walentynkowy wieczór.
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Dajcie się ponieść elektryczności, uwieść improwizacji i skusić na ekskluzywny, walentynkowy wieczór.
Czas trwania spektaklu: min. 1 godzina i 30 minut bez przerwy
Występują:
Jolanta Jackowska
Michał Kruk
Konrad Michalak
Adam Mortas
Antoni Włosowicz
Seks dla opornych
Alice i Henry, dwoje pięćdziesięcioparolatków, wybrali się do ekskluzywnego hotelu, żeby odświeżyć swoje małżeństwo i wyrwać się z codziennej rutyny. Przy pomocy poradnika szukają sposobu na dodanie pikanterii związkowi. Jednak każde z nich koncertowo psuje romantyczne chwile uniesienia.
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Ślubu nie będzie
Pełna wdzięku, błyskotliwa komedia muzyczna autorstwa znakomitego brytyjskiego duetu. To wspaniała propozycja dla wszystkich, którzy choć raz przeżyli przygotowania do wielkiej rodzinnej uroczystości, niefortunny wypadek, czy niezwykłe zauroczenie. Właściciel agencji reklamowej, Thimothy Westerby, jest bardzo podekscytowany. Choć niekoniecznie ślubem jedynej córki Judy, który ma rozpocząć się lada chwila. Przygotowuje się właśnie do nowej kampanii dla firmy produkującej biustonosze i przed chwilą wpadł na genialny pomysł. Bieliznę będzie reklamować ponętna girlsa z lat dwudziestych. W przedślubnym szaleństwie nikt nie podziela jednak jego entuzjazmu, bo wielka uroczystość zdaje się wisieć na włosku. Jakby problemów było mało, Thimothy niespodziewanie otrzymuje cios w głowę i zaczyna widzieć niemożliwe. Zaskakujące zwroty akcji, przezabawne sytuacje, nasycone angielskim humorem dialogi, a wszystko przeplatane doskonałymi aranżacjami nieśmiertelnych przebojów z lat 20. i 30.
Autor: Ray Cooney & John Chapman
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Rafał Waltenberger
Kostiumy: Olga Balcerzak
Choreografia: Edyta Wasłowska
Konsultant muzyczny: Maria Waśkiewicz
Opracowanie muzyczne i aranżacje utworów: Wiesław Wysocki
Asystentka reżysera / inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 5 stycznia 2018 roku, Duża Scena
Występują:
Agnieszka Korzeniowska (Urszula Westerby)
Mirosława Olbińska (Daphne Drimmond)
Halszka Lehman (Judy Westerby)
Paulina Walendziak (Polly Perkins)
Paweł Audykowski (Timothy Westerby)
Wojciech Bartoszek (Charles Baboock)
Dymitr Hołówko (dr. Gerald Drimmond)
Gracjan Kielar (Bill Shorter)
Czas trwania: 2 godziny i 20 minut z przerwą.
Autor: Ray Cooney & John Chapman
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Rafał Waltenberger
Kostiumy: Olga Balcerzak
Choreografia: Edyta Wasłowska
Konsultant muzyczny: Maria Waśkiewicz
Opracowanie muzyczne i aranżacje utworów: Wiesław Wysocki
Asystentka reżysera / inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 5 stycznia 2018 roku, Duża Scena
Występują:
Agnieszka Korzeniowska (Urszula Westerby)
Mirosława Olbińska (Daphne Drimmond)
Halszka Lehman (Judy Westerby)
Paulina Walendziak (Polly Perkins)
Paweł Audykowski (Timothy Westerby)
Wojciech Bartoszek (Charles Baboock)
Dymitr Hołówko (dr. Gerald Drimmond)
Gracjan Kielar (Bill Shorter)
Czas trwania: 2 godziny i 20 minut z przerwą.
Śmierć komiwojażera
Pracujesz całe życie, żeby spłacić dom.
I kiedy wreszcie jest już twój,
nie ma komu w nim mieszkać.
Z nagrodzonego Pulitzerem jednego z najwybitniejszych dramatów XX wieku Remigiusz Brzyk wydobywa gorzki komizm życia everymana, szukającego spełnienia w tym, co nie daje mu szczęścia.
Komiwojażer – to brzmi dumnie. Tak naprawdę Willy Loman to zwyczajny domokrążca – taki, od którego większość opędza się jak od natrętnej muchy. Starzejący się apostoł amerykańskiego snu; lojalny budowniczy kapitalizmu, któremu nic się w życiu nie udało. Trybik ledwie w wielkiej machinie iluzji, napędzającej marzenie, by mieć – nawet kosztem bycia. Postać w gruncie rzeczy tragikomiczna w swoich rozpaczliwych rojeniach o sukcesie, zaprzeczaniu porażce i konsekwentnym niszczeniu tego, na czym najbardziej mu zależy. Ale pogrzeb miał ładny…
Ludzie, którzy wchodzili w Polsce w dorosłość na początku lat 90-tych, kiedy rodzący się kapitalizm dawał nadzieję, że amerykański sen ziści się tu i teraz, dziś są w wieku Willy’ego Lomana. Czym różniły się łóżka polowe z Jarmarku Europa od walizek z próbkami towaru? Kredyt frankowy od tego w dolarach? Czy kilka dekad, dzielących nas od dnia, w którym Arthur Miller powołał Lomana do życia i skazał go na śmierć, zmienia kaliber męskiej frustracji? Wreszcie: jak daleko pokoleniu Z, odmawiającemu spełniania rodzicielskich marzeń, do synów Lomana? A może to oni mają rację?
Autor: Arthur Miller
Przekład: Joanna Gorczycka
Reżyseria: Remigiusz Brzyk
Scenografia: Marika Wojciechowska
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Jacek Grudzień
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 2 grudnia 2023 | Duża Scena
Występują:
Juliusz Chrząstowski (gościnnie aktor Narodowego Starego Teatru w Krakowie) – Willy Loman
Katarzyna Żuk – Linda Loman
Maciej Kobiela – Biff Loman
Damian Sosnowski – Happy Loman
Piotr Seweryński – Charley
Sławomir Sulej – Wuj Ben
Karolina Bednarek – Howard Wagner, Letta
Edmund Krempiński – Bernard
Magdalena Kaszewska – kobieta (Ewa)
Rozalia Rusak (debiut) – Miss Forsythe
Wojciech Oleksiewicz – Stanley
Czas trwania spektaklu: 3 godziny z jedną przerwą
UWAGA!
W trakcie spektaklu na scenie palone są papierosy.
Prosimy o punktualność. Ze względu na inscenizację spektaklu spóźnieni widzowie nie będą wpuszczani na przedstawienie.
I kiedy wreszcie jest już twój,
nie ma komu w nim mieszkać.
Z nagrodzonego Pulitzerem jednego z najwybitniejszych dramatów XX wieku Remigiusz Brzyk wydobywa gorzki komizm życia everymana, szukającego spełnienia w tym, co nie daje mu szczęścia.
Komiwojażer – to brzmi dumnie. Tak naprawdę Willy Loman to zwyczajny domokrążca – taki, od którego większość opędza się jak od natrętnej muchy. Starzejący się apostoł amerykańskiego snu; lojalny budowniczy kapitalizmu, któremu nic się w życiu nie udało. Trybik ledwie w wielkiej machinie iluzji, napędzającej marzenie, by mieć – nawet kosztem bycia. Postać w gruncie rzeczy tragikomiczna w swoich rozpaczliwych rojeniach o sukcesie, zaprzeczaniu porażce i konsekwentnym niszczeniu tego, na czym najbardziej mu zależy. Ale pogrzeb miał ładny…
Ludzie, którzy wchodzili w Polsce w dorosłość na początku lat 90-tych, kiedy rodzący się kapitalizm dawał nadzieję, że amerykański sen ziści się tu i teraz, dziś są w wieku Willy’ego Lomana. Czym różniły się łóżka polowe z Jarmarku Europa od walizek z próbkami towaru? Kredyt frankowy od tego w dolarach? Czy kilka dekad, dzielących nas od dnia, w którym Arthur Miller powołał Lomana do życia i skazał go na śmierć, zmienia kaliber męskiej frustracji? Wreszcie: jak daleko pokoleniu Z, odmawiającemu spełniania rodzicielskich marzeń, do synów Lomana? A może to oni mają rację?
Autor: Arthur Miller
Przekład: Joanna Gorczycka
Reżyseria: Remigiusz Brzyk
Scenografia: Marika Wojciechowska
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Jacek Grudzień
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 2 grudnia 2023 | Duża Scena
Występują:
Juliusz Chrząstowski (gościnnie aktor Narodowego Starego Teatru w Krakowie) – Willy Loman
Katarzyna Żuk – Linda Loman
Maciej Kobiela – Biff Loman
Damian Sosnowski – Happy Loman
Piotr Seweryński – Charley
Sławomir Sulej – Wuj Ben
Karolina Bednarek – Howard Wagner, Letta
Edmund Krempiński – Bernard
Magdalena Kaszewska – kobieta (Ewa)
Rozalia Rusak (debiut) – Miss Forsythe
Wojciech Oleksiewicz – Stanley
Czas trwania spektaklu: 3 godziny z jedną przerwą
UWAGA!
W trakcie spektaklu na scenie palone są papierosy.
Prosimy o punktualność. Ze względu na inscenizację spektaklu spóźnieni widzowie nie będą wpuszczani na przedstawienie.
Śmieszy cię to?
"Śmieszy cię to?" to nawiązujący do klasyki gatunku – brytyjskiej farsy opartej o serię nieporozumień - portret rodzinny Jonesów. Stanley, Mira, Paul i Caroline od lat z coraz większym trudem wytrzymują ze sobą pod jednym dachem. Rodzinne podobieństwo sprawia jednak, że szukają podobnych rozwiązań – każde z nich postanawia uciec od pozostałej trójki… w to samo miejsce: do hotelu Better, którego doskonała obsługa przez niemożliwą do wytłumaczenia pomyłkę umieszcza całą rodzinę w jednym pokoju.
Na co liczą nasi bohaterowie szukając azylu w hotelu? Jak gapowaty personel wybrnie z kłopotów, jakie na siebie ściągnął? Czy seria zwariowanych perypetii pozwoli bohaterom uniknąć niechcianego spotkania? Jakie sekrety skrywa przed sobą nawzajem rodzina Jonesów?
Czy istnieje sposób, żeby przerwać ten niekończący się ciąg gagów, pomyłek, nieporozumień, zlekceważeń, nieusłyszeń, zignorowań, niezauważeń, wkrętek, uników, porażek, upadków? Czy na karuzeli śmiechu Jonesom nie zrobi się niedobrze?
Reżyser | autor tekstu: Michał Buszewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Kostiumy: Mikołaj Dziedzic
Muzyka: Baasch
Choreografia: Katarzyna Sikora
Reżyseria światła: Rafał Paradowski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 8 marca, Duża Scena - na Dzień Kobiet
Występują:
Karolina Bednarek
Maciej Kobiela
Paweł Kos
Mirosława Olbińska
Rozalia Rusak
Sławomir Sulej
Paulina Walendziakz
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 20 minut bez przerwy
Na co liczą nasi bohaterowie szukając azylu w hotelu? Jak gapowaty personel wybrnie z kłopotów, jakie na siebie ściągnął? Czy seria zwariowanych perypetii pozwoli bohaterom uniknąć niechcianego spotkania? Jakie sekrety skrywa przed sobą nawzajem rodzina Jonesów?
Czy istnieje sposób, żeby przerwać ten niekończący się ciąg gagów, pomyłek, nieporozumień, zlekceważeń, nieusłyszeń, zignorowań, niezauważeń, wkrętek, uników, porażek, upadków? Czy na karuzeli śmiechu Jonesom nie zrobi się niedobrze?
Reżyser | autor tekstu: Michał Buszewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Kostiumy: Mikołaj Dziedzic
Muzyka: Baasch
Choreografia: Katarzyna Sikora
Reżyseria światła: Rafał Paradowski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 8 marca, Duża Scena - na Dzień Kobiet
Występują:
Karolina Bednarek
Maciej Kobiela
Paweł Kos
Mirosława Olbińska
Rozalia Rusak
Sławomir Sulej
Paulina Walendziakz
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 20 minut bez przerwy
Tajemniczy ogród
Gdyby na świecie zostało tylko jedno drzewo w ogrodzie zamkniętym na klucz i słoik nasion, jesień była niepodobna do jesieni, a dorośli powtarzali „ciężkie czasy, dużo pracy”, nic nie robili, tylko straszyli i ciągle ich nie było, to… to byłaby sytuacja katastroficznie katastrofalna!
W niektórych dzieciach wizja przyszłości świata w kontekście zmiany klimatu wywołuje uczucie niepokoju – zwłaszcza wtedy, gdy nie widzą konkretnych działań podejmowanych przez dorosłych. Coraz częściej czują też presję, by samodzielnie ratować świat.
„Tajemniczy Ogród” w reżyserii Justyny Łagowskiej to umieszczona w niedalekiej przyszłości muzyczna opowieść o uzdrawianiu przez kontakt z naturą. W adaptacji klasycznej powieści Frances H. Burnett autorstwa Darii Sobik bohaterowie odkrywają tajemniczy ogród i wyruszają w podróż do wspólnego zadbania o siebie. Poczucie osamotnienia zostaje ukojone mocą przyjaźni, współdziałania i samoakceptacji w przestrzeni, w której można czuć złość, krzyczeć, płakać, śmiać się, głęboko oddychać i po prostu nic nie robić.
Spektakl będzie pretekstem do rozmowy o ponadczasowych wartościach i kwestiach ważnych dla młodego pokolenia: przyjaźni i pozytywnych relacjach z innymi ludźmi (niezależnych od ich statusu majątkowego), empatycznym towarzyszeniu w sytuacji choroby, cierpienia i utraty, a także: o znaczeniu przyrody w życiu człowieka oraz wzajemnym między nimi oddziaływaniu – o sile, którą można czerpać z natury, m.in. w sytuacjach kryzysów emocjonalnych – i o trosce, jaką jesteśmy jej winni.
Autorka: Frances Hodgson Burnett
Tłumaczenie: Jadwiga Włodarkiewicz
Reżyseria | scenografia | reżyseria światła: Justyna Łagowska
Adaptacja | dramaturgia: Daria Sobik
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka | piosenki: Rafał Matuszak
Choreografia: Milena Czarnik
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 18 maja 2024, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska
Maria Gładkowska
Łukasz Gosławski
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Michał Kruk
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Paulina Walendziak
Antoni Włosowicz (gościnnie)
W niektórych dzieciach wizja przyszłości świata w kontekście zmiany klimatu wywołuje uczucie niepokoju – zwłaszcza wtedy, gdy nie widzą konkretnych działań podejmowanych przez dorosłych. Coraz częściej czują też presję, by samodzielnie ratować świat.
„Tajemniczy Ogród” w reżyserii Justyny Łagowskiej to umieszczona w niedalekiej przyszłości muzyczna opowieść o uzdrawianiu przez kontakt z naturą. W adaptacji klasycznej powieści Frances H. Burnett autorstwa Darii Sobik bohaterowie odkrywają tajemniczy ogród i wyruszają w podróż do wspólnego zadbania o siebie. Poczucie osamotnienia zostaje ukojone mocą przyjaźni, współdziałania i samoakceptacji w przestrzeni, w której można czuć złość, krzyczeć, płakać, śmiać się, głęboko oddychać i po prostu nic nie robić.
Spektakl będzie pretekstem do rozmowy o ponadczasowych wartościach i kwestiach ważnych dla młodego pokolenia: przyjaźni i pozytywnych relacjach z innymi ludźmi (niezależnych od ich statusu majątkowego), empatycznym towarzyszeniu w sytuacji choroby, cierpienia i utraty, a także: o znaczeniu przyrody w życiu człowieka oraz wzajemnym między nimi oddziaływaniu – o sile, którą można czerpać z natury, m.in. w sytuacjach kryzysów emocjonalnych – i o trosce, jaką jesteśmy jej winni.
Autorka: Frances Hodgson Burnett
Tłumaczenie: Jadwiga Włodarkiewicz
Reżyseria | scenografia | reżyseria światła: Justyna Łagowska
Adaptacja | dramaturgia: Daria Sobik
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka | piosenki: Rafał Matuszak
Choreografia: Milena Czarnik
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 18 maja 2024, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska
Maria Gładkowska
Łukasz Gosławski
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Michał Kruk
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Paulina Walendziak
Antoni Włosowicz (gościnnie)
Wszyscy jesteśmy dziwni
Karolina Sulej w swoim zbiorze reportaży „Wszyscy jesteśmy dziwni” opowiada historie Coney Island, wyspy, dzielnicy Nowego Yorku, wyjątkowego zagłębia zakorzenionych w amerykańskiej tradycji sideshows i freakshows. Sideshows to cyrk, ale nie cyrk monumentalny, z rozmachem, ogromną widownią, scenografią, rekwizytami. Sideshow jest bardziej kameralny, niskobudżetowy. Sideshow to show na boku. Sideshow szybko zyskał synonim, freak show: pokaz dziwolągów. Pokazy na boku wiązały się z wystawianiem na widok publiczności tego, co niecodzienne. Czasem osobliwych przedmiotów, ale w szczególności ludzi o wyjątkowym wyglądzie lub umiejętnościach.
Sulej przedstawia historię tego zjawiska, posługując się nie tylko historyczno-reporterską narracją, ale przede wszystkim zapisami opowieści i rozmów z członkami społeczności Coney Island. Z jej reportażu wyłania się obraz innej, nieznanej Ameryki, społeczności osób wykluczonych przez system, przede wszystkim z powodu niepełnosprawności i wrodzonych wad, które uniemożliwiają im wtopienie się w idealny obraz społeczeństwa amerykańskiego snu.
W spektaklu stworzono przestrzeń dla nienormatywnych opowieści, nie znajdujących często dla siebie miejsca w nurcie medialnego mainstreamu. Realizatorzy oddają głos wyrzuconym poza nawias idealnie zunifikowanego społeczeństwa i zachęcają aby uczyć się od nich prawdziwej odwagi, pasji, miłości i eksplorowania piękna nieuzależnionego od wartości rynkowej. Coney Island było krzywym zwierciadłem, w którym przeglądała się cała Ameryka – ze wszystkimi swoimi pragnieniami, tajemnicami, sprzecznościami i wyobrażeniami. Analizując strategie dramaturgiczne cyrkowych performansów, wykorzystujących bezpośredni kontakt charyzmatycznych artystów z oczarowaną publicznością, był to czuły świat barwnych postaci. Wyjątkowych bohaterów, którzy poprzez hiperbolę, choć balansującą na granicy utopijnej iluzji, odkrywają przed widzami wspólne wszystkim lęki, niepokoje, tęsknoty i marzenia. Z uśmiechem na ustach sugerują, że przy odpowiednim nastawieniu to, co pozornie niemożliwe, nagle staje się realne.
Bohaterowie Sulej, performerzy „pokazów dziwolągów”, opowiadają o drodze do akceptacji swojej odmienności, a wręcz o nadawaniu jej ekscentrycznej wzniosłości, wyjątkowości, aury czegoś niesamowitego. Coney Island jest dla nich też miejscem, w którym odnaleźli akceptującą ich wspólnotę i poczucie własnej wartości. Ważnym aspektem opowieści, który twórcy zamierzają przenieść do teatralnej narracji jest również wiszące latami nad Coney Island widmo zawłaszczenia terenu wyspy przez kapitalistyczne korporacje dążące do likwidacji funkcjonujących przy wielkich parkach rozrywki sideshows. Ten temat jest mocno rozwijany w reportażu, szczególnie w opowieściach członków społeczności, która choć dalej aktywna, w większości opiera się na działaniach aktywistów starszego pokolenia żyjących wspomnieniami o świetności Coney Island. „Wszyscy jesteśmy dziwni” to uniwersalna opowieść o wspólnocie czerpiącej siłę ze swojej wewnętrznej różnorodności, o trosce, o człowieczeństwie. O utopii, w której mogą spotkać się wszyscy niemający możliwości stawać do wyścigu. O świecie, w którym każda słabość przy zmianie narracji może stać się siłą. I który dzięki wspólnym staraniom i wzajemnej empatii, może wydawać się czasem na wyciągnięcie ręki.
Autor: Karolina Sulej
Reżyseria: Olga Ciężkowska - AST Kraków
Adaptacja i dramaturgia: Anna Mazurek - AST Kraków
Scenografia/ kostiumy/ multimedia: Gabriela Porada - ASP Łódź
Muzyka: Maja Luxenberg
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjent: Teresa Hajman
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 3 grudnia 2021 r., Mała Scena
Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Paulina Walendziak
Katarzyna Żuk
Sławomir Sulej
Spektakl realizowany w ramach projektu „Nowy i Młodzi”.
Olga Ciężkowska i Anna Mazurek odebrały w 2021 roku nagrody za reżyserię i dramaturgię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Spektakl został również uhonorowany nagrodą GRAND PRIX 13. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr”; jury w składzie: Elżbieta Malczewska-Giemza, Tomasz Domagała i Maciej Nowak, spośród siedmiu konkursowych realizacji debiutujących reżyserów, przyznało nagrodę główną Oldze Ciężkowskiej „Za wykreowanie wieloznacznej scenicznej metafory współczesnego świata oraz oddanie głosu wykluczonym”. W podsumowaniu sezonu 2021/2022, w rankingu „NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI w sezonie 2021/2022″ Miesięcznik TEATR uznał Olgę Ciężkowską ze spektaklem „Wszyscy jesteśmy dziwni” za NAJLEPSZY DEBIUT REŻYSERSKI.
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut bez przerwy
Sulej przedstawia historię tego zjawiska, posługując się nie tylko historyczno-reporterską narracją, ale przede wszystkim zapisami opowieści i rozmów z członkami społeczności Coney Island. Z jej reportażu wyłania się obraz innej, nieznanej Ameryki, społeczności osób wykluczonych przez system, przede wszystkim z powodu niepełnosprawności i wrodzonych wad, które uniemożliwiają im wtopienie się w idealny obraz społeczeństwa amerykańskiego snu.
W spektaklu stworzono przestrzeń dla nienormatywnych opowieści, nie znajdujących często dla siebie miejsca w nurcie medialnego mainstreamu. Realizatorzy oddają głos wyrzuconym poza nawias idealnie zunifikowanego społeczeństwa i zachęcają aby uczyć się od nich prawdziwej odwagi, pasji, miłości i eksplorowania piękna nieuzależnionego od wartości rynkowej. Coney Island było krzywym zwierciadłem, w którym przeglądała się cała Ameryka – ze wszystkimi swoimi pragnieniami, tajemnicami, sprzecznościami i wyobrażeniami. Analizując strategie dramaturgiczne cyrkowych performansów, wykorzystujących bezpośredni kontakt charyzmatycznych artystów z oczarowaną publicznością, był to czuły świat barwnych postaci. Wyjątkowych bohaterów, którzy poprzez hiperbolę, choć balansującą na granicy utopijnej iluzji, odkrywają przed widzami wspólne wszystkim lęki, niepokoje, tęsknoty i marzenia. Z uśmiechem na ustach sugerują, że przy odpowiednim nastawieniu to, co pozornie niemożliwe, nagle staje się realne.
Bohaterowie Sulej, performerzy „pokazów dziwolągów”, opowiadają o drodze do akceptacji swojej odmienności, a wręcz o nadawaniu jej ekscentrycznej wzniosłości, wyjątkowości, aury czegoś niesamowitego. Coney Island jest dla nich też miejscem, w którym odnaleźli akceptującą ich wspólnotę i poczucie własnej wartości. Ważnym aspektem opowieści, który twórcy zamierzają przenieść do teatralnej narracji jest również wiszące latami nad Coney Island widmo zawłaszczenia terenu wyspy przez kapitalistyczne korporacje dążące do likwidacji funkcjonujących przy wielkich parkach rozrywki sideshows. Ten temat jest mocno rozwijany w reportażu, szczególnie w opowieściach członków społeczności, która choć dalej aktywna, w większości opiera się na działaniach aktywistów starszego pokolenia żyjących wspomnieniami o świetności Coney Island. „Wszyscy jesteśmy dziwni” to uniwersalna opowieść o wspólnocie czerpiącej siłę ze swojej wewnętrznej różnorodności, o trosce, o człowieczeństwie. O utopii, w której mogą spotkać się wszyscy niemający możliwości stawać do wyścigu. O świecie, w którym każda słabość przy zmianie narracji może stać się siłą. I który dzięki wspólnym staraniom i wzajemnej empatii, może wydawać się czasem na wyciągnięcie ręki.
Autor: Karolina Sulej
Reżyseria: Olga Ciężkowska - AST Kraków
Adaptacja i dramaturgia: Anna Mazurek - AST Kraków
Scenografia/ kostiumy/ multimedia: Gabriela Porada - ASP Łódź
Muzyka: Maja Luxenberg
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjent: Teresa Hajman
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 3 grudnia 2021 r., Mała Scena
Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Paulina Walendziak
Katarzyna Żuk
Sławomir Sulej
Spektakl realizowany w ramach projektu „Nowy i Młodzi”.
Olga Ciężkowska i Anna Mazurek odebrały w 2021 roku nagrody za reżyserię i dramaturgię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Spektakl został również uhonorowany nagrodą GRAND PRIX 13. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr”; jury w składzie: Elżbieta Malczewska-Giemza, Tomasz Domagała i Maciej Nowak, spośród siedmiu konkursowych realizacji debiutujących reżyserów, przyznało nagrodę główną Oldze Ciężkowskiej „Za wykreowanie wieloznacznej scenicznej metafory współczesnego świata oraz oddanie głosu wykluczonym”. W podsumowaniu sezonu 2021/2022, w rankingu „NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI w sezonie 2021/2022″ Miesięcznik TEATR uznał Olgę Ciężkowską ze spektaklem „Wszyscy jesteśmy dziwni” za NAJLEPSZY DEBIUT REŻYSERSKI.
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut bez przerwy
Wszystko o kobietach
Wszystko o kobietach pisał Miro Gavran, myśląc o scenie. Jego komedia należy do nurtu tych dobrze skrojonych, z napięciem godnym thrillera, dowcipnym dialogiem i postaciami bliskimi współczesności. Historia o piętnastu kobietach w różnym wieku to swoiste studium kobiecej natury, opisane męskim okiem i ręką. Najistotniejszym elementem sztuki chorwackiego dramatopisarza są emocje przekazywane w prosty, ale interesujący sposób.
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Zmęczone
W teatrze wyjątkowym wita
na wyjątkowym dziś spektaklu
Kto taki? My – biurowa świta
na cały, pół i ćwierć etatu.
I śpiewamy wszyscy razem:
My to zmęczone, my nieważne
I my nieważne, jak zmęczone
A my nieważne, jak nieważne
Bo my zmęczone, to zmęczone!
Tak. Będziemy śpiewać! A o czym?
O tym, dlaczego zostajemy w pracy po godzinach.
Dlaczego wchodzimy w kolejne projekty, choć nasze ciała nie dają już rady.
Dlaczego regularnie układamy w głowie treść wypowiedzenia i za każdym razem mentalnie zgnieciony papier trafia do kosza rzutem za trzy punkty.
Dlaczego znosimy wielogodzinne rozmowy i spotkania z dyrekcją, choć przecież „this could be an email”.
Dlaczego na każdym popremierowym bankiecie już po kwadransie zapominamy, co to była za mordęga, i cieszymy się z sukcesu.
Dlaczego?
Bo kochamy swoją pracę!
Niemożliwe?
W teatrze wszystko jest możliwe.
W teatrze pracujesz nie dla pensji, lecz z lojalności.
Teatr to marzenie, to misja, to przyjemność, to rozwój,
to awans społeczny o smaku tortu pistacjowego.
I co z tego, że nie jesteś jak „córka koleżanki twojej mamy”?
Nic z tego.
Robimy o tym spektakl.
Z miłości do teatru.
Z piosenkami.
Niech wszyscy się dowiedzą, jak jest. I jak może być.
Dotkliwie, czule i śmiesznie.
Niemożliwe?
W teatrze wszystko jest możliwe!
***
Autorka: Daria Sobik
Reżyseria: Joanna Drozda
Scenografia | video | reżyseria światła: Michał Głaszczka
Kostiumy: Jola Łobacz
Choreografia: Bartek Dopytalski
Teksty piosenek: Joanna Drozda | Michał Głaszczka
Muzyka | kierownictwo muzyczne: Michał Łaszewicz
Asystent reżysera: Adam Mortas
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 22 listopada 2024 r., Mała Scena
Występują:
Sylwia Achu (gościnnie)
Michał Badeński
Monika Buchowiec
Przemysław Dąbrowski
Adam Mortas
Mirosława Olbińska
Rozalia Rusak
na wyjątkowym dziś spektaklu
Kto taki? My – biurowa świta
na cały, pół i ćwierć etatu.
I śpiewamy wszyscy razem:
My to zmęczone, my nieważne
I my nieważne, jak zmęczone
A my nieważne, jak nieważne
Bo my zmęczone, to zmęczone!
Tak. Będziemy śpiewać! A o czym?
O tym, dlaczego zostajemy w pracy po godzinach.
Dlaczego wchodzimy w kolejne projekty, choć nasze ciała nie dają już rady.
Dlaczego regularnie układamy w głowie treść wypowiedzenia i za każdym razem mentalnie zgnieciony papier trafia do kosza rzutem za trzy punkty.
Dlaczego znosimy wielogodzinne rozmowy i spotkania z dyrekcją, choć przecież „this could be an email”.
Dlaczego na każdym popremierowym bankiecie już po kwadransie zapominamy, co to była za mordęga, i cieszymy się z sukcesu.
Dlaczego?
Bo kochamy swoją pracę!
Niemożliwe?
W teatrze wszystko jest możliwe.
W teatrze pracujesz nie dla pensji, lecz z lojalności.
Teatr to marzenie, to misja, to przyjemność, to rozwój,
to awans społeczny o smaku tortu pistacjowego.
I co z tego, że nie jesteś jak „córka koleżanki twojej mamy”?
Nic z tego.
Robimy o tym spektakl.
Z miłości do teatru.
Z piosenkami.
Niech wszyscy się dowiedzą, jak jest. I jak może być.
Dotkliwie, czule i śmiesznie.
Niemożliwe?
W teatrze wszystko jest możliwe!
***
Autorka: Daria Sobik
Reżyseria: Joanna Drozda
Scenografia | video | reżyseria światła: Michał Głaszczka
Kostiumy: Jola Łobacz
Choreografia: Bartek Dopytalski
Teksty piosenek: Joanna Drozda | Michał Głaszczka
Muzyka | kierownictwo muzyczne: Michał Łaszewicz
Asystent reżysera: Adam Mortas
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Premiera: 22 listopada 2024 r., Mała Scena
Występują:
Sylwia Achu (gościnnie)
Michał Badeński
Monika Buchowiec
Przemysław Dąbrowski
Adam Mortas
Mirosława Olbińska
Rozalia Rusak
Znikomość
„Znikomość” to monodram Konrada Michalaka realizowany na podstawie tekstu Larsa Noréna o tym samym tytule. Główny bohater - Sebastian - jest szykanowany przez swoich kolegów ze szkoły, dręczony przez nauczycieli. Cierpienie, które nosi w sobie, poczucie odrzucenia i osamotnienia, skumulowały się w nim już do tego stopnia, że chce zbuntować się przeciwko systemowi i zemścić na swoich oprawcach. Szykuje broń i ładunki wybuchowe, które planuje użyć przeciwko innym uczniom i nauczycielom.
Opowieść oparta jest na faktach. 20 listopada 2006 roku do szkoły w Emsdetten w Niemczech wtargnął zamaskowany jej absolwent, Sebastian Bosse, raniąc 5 osób i popełniając samobójstwo.
Opowieść oparta jest na faktach. 20 listopada 2006 roku do szkoły w Emsdetten w Niemczech wtargnął zamaskowany jej absolwent, Sebastian Bosse, raniąc 5 osób i popełniając samobójstwo.
Złodziej
Po uroczystej kolacji John i Barbara wraz z przyjaciółmi Jenny i Trevorem wracają do luksusowego domu na wsi. Okazuje się, że zostali okradzeni. Telefon jest głuchy, Barbara przeholowała z alkoholem, a niebezpieczeństwo wciąż wisi w powietrzu. Tym razem przyjaciół nie połączy cocktail-party, ale wspólne zagrożenie. Kiedy zapada wieczór, na jaw wychodzą fakty, które bohaterowie woleliby ukryć. Co jest w sejfie? Dlaczego Trevor zawsze przegrywa, a Barbara ukrywa swój akt urodzenia? Co kryje się w medalionie? Czy nie skradziono czegoś cenniejszego od klejnotów i pieniędzy? Spektakl bawi, iskrząc błyskotliwymi żartami.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Konrad Michalak (Trevor)
Michał Kruk (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Konrad Michalak (Trevor)
Michał Kruk (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.