Łódź 05.02.2026, g. 19:00
od 50.00 pln
Alice i Henry, dwoje pięćdziesięcioparolatków, wybrali się do ekskluzywnego hotelu, żeby odświeżyć swoje małżeństwo i wyrwać się z codziennej rutyny. Przy pomocy poradnika szukają sposobu na dodanie pikanterii związkowi. Jednak każde z nich koncertowo psuje romantyczne chwile uniesienia.
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Łódź 06.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
Alice i Henry, dwoje pięćdziesięcioparolatków, wybrali się do ekskluzywnego hotelu, żeby odświeżyć swoje małżeństwo i wyrwać się z codziennej rutyny. Przy pomocy poradnika szukają sposobu na dodanie pikanterii związkowi. Jednak każde z nich koncertowo psuje romantyczne chwile uniesienia.
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Ona oczekuje czarującego i odważnego mężczyzny, który zaskakiwałby ją kwiatami. On pragnie jedynie świętego spokoju i uśmiechu na twarzy żony. Czy w poradniku znajdą odpowiedź na swoje problemy?
Błyskotliwa komedia z niebanalną puentą to świetna okazja na spędzenie teatralnego wieczoru we dwoje. Nie stawiajcie oporu i przyjdźcie do teatru!
Autor: Michele Riml
Przekład: Hanna Szczerkowska
Reżyseria: Paweł Pitera
Scenografia: Allan Starski
Kostiumy: Wiesława Starska
Choreografia: Edyta Wasłowska
Opracowanie muzyczne: Maria Waśkiewicz
Inspicjentka: Hanna Molenda
Premiera: 15 grudnia 2018 roku, Mała Scena
Występują:
Maria Gładkowska (Alice Lane)
Wojciech Wysocki (Henry Lane)
Czas trwania: 1 godzina i 45 minut z przerwą
Łódź 06.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Zwieńczenie projektu Reymont od_nowa
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Łódź 07.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Zwieńczenie projektu Reymont od_nowa
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Łódź 08.02.2026, g. 13:00
od 30.00 pln
Na nieczynnym wysypisku śmieci na skraju miasta mieszka sfora bezdomnych psów. Dowodzi nią Czarny – młody, agresywny, niechętny ludziom. Każdy z psów ma własną historię, smutną i gorzką. Mała naiwna Kropka została przez człowieka porzucona, jamniczka Rasowa, po śmierci swojego pana, zapomniana w pustym mieszkaniu przez jego rodzinę, stary cyrkowy pies Cichy nie ma już więcej siły bawić publiczności, a trzymający fason pies-inteligent Mądrala udaje, że wszystko jest ok. Dawno pogodził się ze swoim losem stary pies Kulawy, nikomu nie ufa Ładna, a duży i łagodny Wierny wciąż czeka na „swojego Człowieka”. Lecz zamiast się smucić i zamartwiać, psy próbują nadal żyć i z życia się cieszyć. Bo taka już jest psia natura: radosna i optymistyczna! Wkrótce do sfory dołącza Kot, uroczy kłamca i sybaryta, przyzwyczajony do życia „na poziomie”. Historia jego upadku tylko podtwierdza fakt, że biednym i bezdomnym może zostać każdy, bez względu na status społeczny. Nad głowami porzuconych zwierząt zbierają się chmury: niedługo wysypisko zostanie zlikwidowane, a na jego miejscu powstanie nowe osiedle. Co się stanie z naszymi bohaterami, czy poradzą sobie bez pomocy człowieka?
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Łódź 08.02.2026, g. 17:15
od 30.00 pln
Zwieńczenie projektu Reymont od_nowa
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
- na podstawie noweli Władysława Stanisława Reymonta
Historia Jaśka, syna marnotrawnego, który po ucieczce z więzienia wraca do rodzinnego domu. Jest poszukiwany i okryty hańbą, grozi mu sąd i ponowne skazanie, dlatego matka ukrywa go przed światem. Wiejska społeczność tylko czyha na to, by znaleźć i zlinczować winnego. Nie ma w niej miłosierdzia ani zrozumienia. Jaśkowa walka o dobre imię, godność i sprawiedliwość jest jednocześnie walką o życie. Wie, że musi znów uciekać, bo wieś i jej wspólnota nie znajduje dla niego litości. Dawne rytuały, które porządkowały życie tego miejsca odeszły w zapomnienie, ustępując miejsca chęci zemsty, opacznie rozumianej sprawiedliwości, która pozwala na samosądy i publiczny lincz.
Reymont poprzez historię Jaśka kreśli brutalny obraz polskiej wsi, tym samym zadając pytanie o rdzeń, który buduje tę wspólnotę, o formy, które ją jednoczą. Czy są to wzajemność i autentyczne więzi? Czy może w tych ludziach, poprzez lata wyzysku, biedy i cierpienia, pozostała już tylko chęć manifestacji swojej siły? Niezależnie od tego, że drogą do niej jest przemoc i ludzka krzywda.
Reżyseria i adaptacja: Ewa Platt
Dramaturgia: Zuzanna Pajowska
Scenografia: Anna Rogóż
Ścieżka dźwiękowa: Dominik Ossowski, Mateusz Sochań
Asystent reżyserki: Paweł Audykowski
Twórcy modelu krowy: Malwina Kowalewska, Andrzej Dromert
Identyfikacja graficzna: Mateusz Dziworski
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Premiera: 21 listopada 2025 roku, Mała Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Monika Buchowiec
Magdalena Kaszewska
Michał Kruk
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Matylda Wojsznis (gościnnie)
Katarzyna Żuk
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy
Sugerowany wiek odbiorcy: 15+
UWAGA! W trakcie spektaklu palony jest papieros.
_________________________________________
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Łódź 12.02.2026, g. 10:00
od 30.00 pln
Na nieczynnym wysypisku śmieci na skraju miasta mieszka sfora bezdomnych psów. Dowodzi nią Czarny – młody, agresywny, niechętny ludziom. Każdy z psów ma własną historię, smutną i gorzką. Mała naiwna Kropka została przez człowieka porzucona, jamniczka Rasowa, po śmierci swojego pana, zapomniana w pustym mieszkaniu przez jego rodzinę, stary cyrkowy pies Cichy nie ma już więcej siły bawić publiczności, a trzymający fason pies-inteligent Mądrala udaje, że wszystko jest ok. Dawno pogodził się ze swoim losem stary pies Kulawy, nikomu nie ufa Ładna, a duży i łagodny Wierny wciąż czeka na „swojego Człowieka”. Lecz zamiast się smucić i zamartwiać, psy próbują nadal żyć i z życia się cieszyć. Bo taka już jest psia natura: radosna i optymistyczna! Wkrótce do sfory dołącza Kot, uroczy kłamca i sybaryta, przyzwyczajony do życia „na poziomie”. Historia jego upadku tylko podtwierdza fakt, że biednym i bezdomnym może zostać każdy, bez względu na status społeczny. Nad głowami porzuconych zwierząt zbierają się chmury: niedługo wysypisko zostanie zlikwidowane, a na jego miejscu powstanie nowe osiedle. Co się stanie z naszymi bohaterami, czy poradzą sobie bez pomocy człowieka?
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Opowiadając o psach chcę rozmawiać z dziećmi o bezdomności i wykluczeniu, o tych, którym się „nie udało”. Czy jesteście pewni, że nic podobnego Was w życiu nie spotka? Mam nadzieję, że dzięki mojej sztuce zostanie uratowany chociaż jeden pies czy kot. A dzięki niemu Wy – ludzie. Żeby uratować świat, nic więcej nie trzeba
- Henio Pies
Autor: Henio Pies
Reżyseria: Przemysław Dąbrowski
Scenografia i kostiumy: Mateusz Atman
Muzyka: Lena Ledoff
Ruch sceniczny: Tomasz Dajewski
Przygotowanie wokalne: Adam Rymarz
Inspicjentka: Hanna Molenda
W nagraniu muzyki udział wzięli:
Michał Kobojek - saksofon, klarnet
Kamil Szewczyk - gitara
Tomasz Zieliński - gitara basowa
Przemysław Kuczyński - perkusja
Lena Ledoff - piano
Premiera: 2 lutego 2019 roku, Duża Scena
Występują:
Magdalena Kaszewska (Rasowa)
Halszka Lehman (Ładna)
Paulina Walendziak (Kropka)
Przemysław Dąbrowski (Człowiek)
Gracjan Kielar (Kulawy)
Michał Kruk (Czarny)
Konrad Michalak (Kot)
Adam Mortas (Wierny)
Wojciech Oleksiewicz (Cichy)
Krzysztof Pyziak (Mądrala)
Łukasz Gosławski (Mądrala)
Czas trwania: 2 godziny z przerwą
Łódź 13.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Wszystko o kobietach pisał Miro Gavran, myśląc o scenie. Jego komedia należy do nurtu tych dobrze skrojonych, z napięciem godnym thrillera, dowcipnym dialogiem i postaciami bliskimi współczesności. Historia o piętnastu kobietach w różnym wieku to swoiste studium kobiecej natury, opisane męskim okiem i ręką. Najistotniejszym elementem sztuki chorwackiego dramatopisarza są emocje przekazywane w prosty, ale interesujący sposób.
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Łódź 14.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
spektakl w nowej obsadzie
Po uroczystej kolacji John i Barbara wraz z przyjaciółmi Jenny i Trevorem wracają do luksusowego domu na wsi. Okazuje się, że zostali okradzeni. Telefon jest głuchy, Barbara przeholowała z alkoholem, a niebezpieczeństwo wciąż wisi w powietrzu. Tym razem przyjaciół nie połączy cocktail-party, ale wspólne zagrożenie. Kiedy zapada wieczór, na jaw wychodzą fakty, które bohaterowie woleliby ukryć. Co jest w sejfie? Dlaczego Trevor zawsze przegrywa, a Barbara ukrywa swój akt urodzenia? Co kryje się w medalionie? Czy nie skradziono czegoś cenniejszego od klejnotów i pieniędzy? Spektakl bawi, iskrząc błyskotliwymi żartami.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Piotr Seweryński (Trevor)
Konrad Michalak (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Po uroczystej kolacji John i Barbara wraz z przyjaciółmi Jenny i Trevorem wracają do luksusowego domu na wsi. Okazuje się, że zostali okradzeni. Telefon jest głuchy, Barbara przeholowała z alkoholem, a niebezpieczeństwo wciąż wisi w powietrzu. Tym razem przyjaciół nie połączy cocktail-party, ale wspólne zagrożenie. Kiedy zapada wieczór, na jaw wychodzą fakty, które bohaterowie woleliby ukryć. Co jest w sejfie? Dlaczego Trevor zawsze przegrywa, a Barbara ukrywa swój akt urodzenia? Co kryje się w medalionie? Czy nie skradziono czegoś cenniejszego od klejnotów i pieniędzy? Spektakl bawi, iskrząc błyskotliwymi żartami.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Piotr Seweryński (Trevor)
Konrad Michalak (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Łódź 14.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Wszystko o kobietach pisał Miro Gavran, myśląc o scenie. Jego komedia należy do nurtu tych dobrze skrojonych, z napięciem godnym thrillera, dowcipnym dialogiem i postaciami bliskimi współczesności. Historia o piętnastu kobietach w różnym wieku to swoiste studium kobiecej natury, opisane męskim okiem i ręką. Najistotniejszym elementem sztuki chorwackiego dramatopisarza są emocje przekazywane w prosty, ale interesujący sposób.
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Łódź 15.02.2026, g. 17:15
od 40.00 pln
Wszystko o kobietach pisał Miro Gavran, myśląc o scenie. Jego komedia należy do nurtu tych dobrze skrojonych, z napięciem godnym thrillera, dowcipnym dialogiem i postaciami bliskimi współczesności. Historia o piętnastu kobietach w różnym wieku to swoiste studium kobiecej natury, opisane męskim okiem i ręką. Najistotniejszym elementem sztuki chorwackiego dramatopisarza są emocje przekazywane w prosty, ale interesujący sposób.
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Jak mówi Piotr Bikont, spektakl powstał przede wszystkim „ku uciesze i lekkiemu wzruszeniu widza”. W realizacji komedii reżyser stawia na formę, która jego zdaniem „mimo swej zawiłości łatwa do rozszyfrowania nie jest, daje widzowi pewną dodatkową satysfakcję działania intelektualnego, które wykracza poza rozumienie tych prostych i banalnych historii”.
Miro Gavran – najwybitniejszy współczesny pisarz chorwacki, laureat prestiżowej nagrody „Central European Time” dla najlepszego dramatopisarza Europy Środkowej. Autor dramatów (Antygona Kreona, Szekspir i Elżbieta, Mąż mojej żony), powieści dla dorosłych i młodzieży, scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych.
Autor: Miro Gavran
Przekład: Anna Tuszyńska
Reżyseria: Piotr Bikont
Scenografia: Aleksander Janicki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Światło: Kornel Luczek
Premiera: 14 czerwca 2013 roku, Mała Scena
Występują:
Mirosława Olbińska
Katarzyna Żuk
Joanna Fidler (gościnnie)
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej dwunastu lat.
Czas trwania: 1 godzina i 40 minut
Łódź 15.02.2026, g. 18:00
od 40.00 pln
spektakl w nowej obsadzie
Po uroczystej kolacji John i Barbara wraz z przyjaciółmi Jenny i Trevorem wracają do luksusowego domu na wsi. Okazuje się, że zostali okradzeni. Telefon jest głuchy, Barbara przeholowała z alkoholem, a niebezpieczeństwo wciąż wisi w powietrzu. Tym razem przyjaciół nie połączy cocktail-party, ale wspólne zagrożenie. Kiedy zapada wieczór, na jaw wychodzą fakty, które bohaterowie woleliby ukryć. Co jest w sejfie? Dlaczego Trevor zawsze przegrywa, a Barbara ukrywa swój akt urodzenia? Co kryje się w medalionie? Czy nie skradziono czegoś cenniejszego od klejnotów i pieniędzy? Spektakl bawi, iskrząc błyskotliwymi żartami.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Piotr Seweryński (Trevor)
Konrad Michalak (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Po uroczystej kolacji John i Barbara wraz z przyjaciółmi Jenny i Trevorem wracają do luksusowego domu na wsi. Okazuje się, że zostali okradzeni. Telefon jest głuchy, Barbara przeholowała z alkoholem, a niebezpieczeństwo wciąż wisi w powietrzu. Tym razem przyjaciół nie połączy cocktail-party, ale wspólne zagrożenie. Kiedy zapada wieczór, na jaw wychodzą fakty, które bohaterowie woleliby ukryć. Co jest w sejfie? Dlaczego Trevor zawsze przegrywa, a Barbara ukrywa swój akt urodzenia? Co kryje się w medalionie? Czy nie skradziono czegoś cenniejszego od klejnotów i pieniędzy? Spektakl bawi, iskrząc błyskotliwymi żartami.
Brawurowe zwroty akcji prowadzą do zaskakującego finału. Z wartkiej fabuły wyłania się również refleksja: czy nasze sekrety nie wpływają na relacje z innymi? Pytanie stawia Eric Chappell, autor Złodzieja, twórca scenariuszy kasowych angielskich seriali komediowych oraz sztuk teatralnych, laureat nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.
Autor: Eric Chappell
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marek Pasieczny
Scenografia: Barbara Wesołowska-Kowalska
Kostiumy: Sławomir Smolorz
Muzyka: Tomasz Łuc
Asystentka reżysera: Jolanta Jackowska
Premiera: 7 maja 2010 roku, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Jenny)
Agnieszka Korzeniowska (Barbara)
Paweł Audykowski (John)
Piotr Seweryński (Trevor)
Konrad Michalak (Spriggs)
Czas trwania: 2 godziny i 40 minut z przerwą
Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Łódź 19.02.2026, g. 10:00
od 45.00 pln
Bohaterowie „Antygony” z Tompkins Square Park dostali się do wymarzonego świata, ale nikt ich tam nie potrzebuje. Są przejmująco samotni i zagubieni w jednym z najbogatszych miast świata. Dlaczego nie spełnił się ich amerykański sen? Przecież nie wszystkim się nie udaje? Większość myśli, że zmiana otoczenia znacząco zmieni ich życie. Świat Anity, Pchełki i Saszy, utkany ze wspomnień, wyobrażeń, marzeń i mitów, staje się opowieścią o naszych lękach i tęsknotach, bez taniego moralizatorstwa i eksponowania tragizmu, za to z dużym poczuciem humoru.
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Łódź 20.02.2026, g. 19:15
od 30.00 pln
Bohaterowie „Antygony” z Tompkins Square Park dostali się do wymarzonego świata, ale nikt ich tam nie potrzebuje. Są przejmująco samotni i zagubieni w jednym z najbogatszych miast świata. Dlaczego nie spełnił się ich amerykański sen? Przecież nie wszystkim się nie udaje? Większość myśli, że zmiana otoczenia znacząco zmieni ich życie. Świat Anity, Pchełki i Saszy, utkany ze wspomnień, wyobrażeń, marzeń i mitów, staje się opowieścią o naszych lękach i tęsknotach, bez taniego moralizatorstwa i eksponowania tragizmu, za to z dużym poczuciem humoru.
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Autor: Janusz Głowacki
Reżysera: Andrzej Szczytko
Scenografia i kostiumy: Tomasz Ryszczyński
Opracowanie muzyczne: Jakub Raczyński
Inspicjent: Agnieszka Choińska
Premiera: 13 września 2017 r. w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur, Duża Scena
Występują:
Jolanta Jackowska (Anita)
Wojciech Droszczyński | gościnnie (John)
Konrad Michalak (Policjant)
Krzysztof Pyziak (Pchełka)
Piotr Seweryński (Sasza)
Jakub Raczyński | gościnnie (Muzyk)
Czas trwania: 2 godziny i 30 minut z przerwą
Łódź 21.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
Inspirowany międzywojenną historią łodzianina Eugeniusza Steinbarta spektakl porusza na wskroś współczesny temat nienormatywności płciowej i jej społecznego odbioru.
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Sugerowany wiek widza: 16+
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Sugerowany wiek widza: 16+
Łódź 21.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Ponadczasowe utwory Nick’a Cave’a w nowych aranżacjach i interpretacjach, których motywem przewodnim są historie psychopatów i schizofreników oraz morderstwa będące konsekwencją postępującej choroby, odrzucenia, zranionej miłości lub chęci zemsty.
Pozwól porwać się w mroczny świat morderców i morderczyń. Poznaj Staggera Lee, dowiedz się, co wydarzyło się w Millheaven i jakie tajemnice kryje Bar O’Malleya.
Monodram muzyczny w wykonaniu Adama Mortasa, któremu towarzyszyć będzie Mistrz Polski w beatboxie – Marcin ZORAK Szymański oraz pianista Rafał Rybak.
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Adam Mortas, Rafał Rybak, Marcin ZORAK Szymański
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy i scenografia: Marcelina Kilian, Adam Mortas
Asystentka reżysera i inspicjentka: Agnieszka Choińska
Czas trwania spektaklu: 1 godzina bez przerwy
UWAGA! Spektakl dla widzów pełnoletnich!
Projekt dofinansowany ze środków Funduszy SKE ZASP.
***
Adam Mortas – w 2012 roku ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Filia we Wrocławiu. W tym samym roku na Festiwalu Szkół Teatralnych otrzymał dwie nagrody, w tym dla Najbardziej Elektryzującego Aktora. Został również dwukrotnie doceniony w plebiscycie Najlepszy/Najlepsza/Najlepsi miesięcznika „Teatr”. Po Festiwalu związał się z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, w zespole którego jest do dziś.
Od 2015 roku współpracuje również z Teatrem Muzycznym w Toruniu. W obu teatrach zrealizował kilkadziesiąt przedstawień, biorąc jednocześnie udział w różnego rodzaju spektaklach gościnnych, m.in. w Teatrze Nowym w Poznaniu, Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, Scenie Monopolis czy Konsulacie Kultury w Gdyni.
Jest także wokalistą i liderem zespołu Mortas – utwory grupy dotarły na szczyty kultowej Listy Przebojów Trójki; wraz z zespołem zdobył kilkanaście nagród i wyróżnień, między innymi Grand Prix XIII Festiwalu Interpretacji Piosenki Aktorskiej w Bydgoszczy oraz Nagrodę Publiczności Festiwalu Laboratorium Piosenki 2024.
Debiutancka płyta zespołu Tu została bardzo ciepło przyjęta przez słuchaczy i krytyków muzycznych, czego dowodem jest m.in. Wiosło Kultury 2019 za najlepszy debiut muzyczny.
Poza tym Adam realizuje się jako reżyser, autor tekstów oraz pedagog teatralny. Jest autorem m.in. libretta do spektaklu muzycznego Przebudzenie, wystawionego dotychczas w dwóch wersjach językowych dla kilku tysięcy osób, m.in. w ramach ogólnoświatowych targów lotniczych „Routes Europe".
Marcin Zorak Szymański – beatboxer, raper, producent i improwizator. Od najmłodszych lat zafascynowany kulturą hip-hop. W ciągu 20 lat artystycznej działalności scenicznej zagrał setki koncertów, na jego koncie są także liczne warsztaty i szkolenia, kilka nagranych płyt oraz wiele wygranych konkursów. Do największych sukcesów zaliczyć można Mistrzostwo Polski WBW Polish Beatbox 2008.
W 2012 roku nagrał z raperem O.S.T.R. kultową płytę Tabasko, zaś w 2013 roku solową płytę Zorak – Świadomość. Zagrał ponad 500 spektakli improwizowanych z grupą Impro Atak oraz współtworzył muzykę do spektakli teatralnych w Teatrze Nowym w Łodzi.
Rafał Rybak – na co dzień programista baz danych, z zamiłowania pianista. Śpiewał w łódzkim Studiu Piosenki Forum; tam też poznał wielu ludzi, z którymi później współpracował w charakterze akompaniatora w różnorodnych projektach. Wielokrotnie akompaniował aktorom i wokalistom na festiwalach, w spektaklach muzycznych oraz przy okazji innych wydarzeń kulturalnych. Jako największy sukces w tej dziedzinie wspomina Grand Prix z Justyną Wasilewską na wrocławskim PPA w 2009 roku oraz Nagrodę Publiczności na festiwalu Laboratorium Piosenki w 2024 roku.
Pozwól porwać się w mroczny świat morderców i morderczyń. Poznaj Staggera Lee, dowiedz się, co wydarzyło się w Millheaven i jakie tajemnice kryje Bar O’Malleya.
Monodram muzyczny w wykonaniu Adama Mortasa, któremu towarzyszyć będzie Mistrz Polski w beatboxie – Marcin ZORAK Szymański oraz pianista Rafał Rybak.
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Adam Mortas, Rafał Rybak, Marcin ZORAK Szymański
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy i scenografia: Marcelina Kilian, Adam Mortas
Asystentka reżysera i inspicjentka: Agnieszka Choińska
Czas trwania spektaklu: 1 godzina bez przerwy
UWAGA! Spektakl dla widzów pełnoletnich!
Projekt dofinansowany ze środków Funduszy SKE ZASP.
***
Adam Mortas – w 2012 roku ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Filia we Wrocławiu. W tym samym roku na Festiwalu Szkół Teatralnych otrzymał dwie nagrody, w tym dla Najbardziej Elektryzującego Aktora. Został również dwukrotnie doceniony w plebiscycie Najlepszy/Najlepsza/Najlepsi miesięcznika „Teatr”. Po Festiwalu związał się z Teatrem Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, w zespole którego jest do dziś.
Od 2015 roku współpracuje również z Teatrem Muzycznym w Toruniu. W obu teatrach zrealizował kilkadziesiąt przedstawień, biorąc jednocześnie udział w różnego rodzaju spektaklach gościnnych, m.in. w Teatrze Nowym w Poznaniu, Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, Scenie Monopolis czy Konsulacie Kultury w Gdyni.
Jest także wokalistą i liderem zespołu Mortas – utwory grupy dotarły na szczyty kultowej Listy Przebojów Trójki; wraz z zespołem zdobył kilkanaście nagród i wyróżnień, między innymi Grand Prix XIII Festiwalu Interpretacji Piosenki Aktorskiej w Bydgoszczy oraz Nagrodę Publiczności Festiwalu Laboratorium Piosenki 2024.
Debiutancka płyta zespołu Tu została bardzo ciepło przyjęta przez słuchaczy i krytyków muzycznych, czego dowodem jest m.in. Wiosło Kultury 2019 za najlepszy debiut muzyczny.
Poza tym Adam realizuje się jako reżyser, autor tekstów oraz pedagog teatralny. Jest autorem m.in. libretta do spektaklu muzycznego Przebudzenie, wystawionego dotychczas w dwóch wersjach językowych dla kilku tysięcy osób, m.in. w ramach ogólnoświatowych targów lotniczych „Routes Europe".
Marcin Zorak Szymański – beatboxer, raper, producent i improwizator. Od najmłodszych lat zafascynowany kulturą hip-hop. W ciągu 20 lat artystycznej działalności scenicznej zagrał setki koncertów, na jego koncie są także liczne warsztaty i szkolenia, kilka nagranych płyt oraz wiele wygranych konkursów. Do największych sukcesów zaliczyć można Mistrzostwo Polski WBW Polish Beatbox 2008.
W 2012 roku nagrał z raperem O.S.T.R. kultową płytę Tabasko, zaś w 2013 roku solową płytę Zorak – Świadomość. Zagrał ponad 500 spektakli improwizowanych z grupą Impro Atak oraz współtworzył muzykę do spektakli teatralnych w Teatrze Nowym w Łodzi.
Rafał Rybak – na co dzień programista baz danych, z zamiłowania pianista. Śpiewał w łódzkim Studiu Piosenki Forum; tam też poznał wielu ludzi, z którymi później współpracował w charakterze akompaniatora w różnorodnych projektach. Wielokrotnie akompaniował aktorom i wokalistom na festiwalach, w spektaklach muzycznych oraz przy okazji innych wydarzeń kulturalnych. Jako największy sukces w tej dziedzinie wspomina Grand Prix z Justyną Wasilewską na wrocławskim PPA w 2009 roku oraz Nagrodę Publiczności na festiwalu Laboratorium Piosenki w 2024 roku.
Łódź 22.02.2026, g. 18:00
od 40.00 pln
Inspirowany międzywojenną historią łodzianina Eugeniusza Steinbarta spektakl porusza na wskroś współczesny temat nienormatywności płciowej i jej społecznego odbioru.
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Sugerowany wiek widza: 16+
Jest opowieścią o próbie ucieczki z opresyjnego systemu społecznego, w którym role są określone sztywno i narzucone raz na zawsze; historią niezgody wobec bezradności, bierności i postępowania wbrew sobie; wyrazem buntu przeciwko życiu w roli kobiety, kiedy się kobietą nie jest; manifestem odwagi do życia na własnych warunkach – bez binarnych podziałów, kategorii i wlewania ciał w foremki.
Spektakl odwołuje się do wydarzeń towarzyszących toczącemu się w latach 1938-1939 przed sądem okręgowym w Łodzi procesowi „młodej kobiety wyglądającej zupełnie jak mężczyzna”*.
Jak donosi „Ilustrowana Republika” z 6 stycznia 1939 roku: „kobieta udawała mężczyznę (…) nie tylko rzecby można — na optykę, ale również wobec władz stanu cywilnego. Ożeniła się (…), meldując się jako mężczyzna wobec kapłana, a ożeniwszy się — została nawet «ojcem» i zameldowała dziecko zrodzone z swej «żony» za swoje”.
W tym samym artykule z „Ilustrowanej Republiki” czytamy: „już na kilka lat wcześniej «Eugeniusz» Steinbart, desperat, który z wysokości trzeciego piętra jednego z domów przy ul. Nawrot rzucił się na bruk, odniósł złamanie kręgosłupa i dopiero w karetce pogotowia okazał się kobietą — zwrócił na siebie uwagę władz”.
„W jakim celu Sztajnbartówna przedzierzgnęła się w mężczyznę nie stwierdzono”. Wiadomo natomiast, że w momencie targnięcia się na swoje życie w roku 1935 mężczyzna ten był bezdomny, cieszył się opinią dobrze ułożonego młodzieńca, miał narzeczoną, a przyszłą żonę Czesławę Zaleśną poznał właśnie w szpitalnym oddziale kobiecym, w którym dochodził do zdrowia.
Eugeniusz Steinbart identyfikował się jako mężczyzna, jako narzeczony i mąż wchodził w relacje romantyczne, jako ojciec wychowywał córkę. Po załamaniu nerwowym i próbie samobójczej jeszcze się w swojej identyfikacji umocnił. W czasach, kiedy osoby transpłciowe nie miały kulturowej reprezentacji, a społeczność nie wypracowała jeszcze języka, który by tę reprezentację sankcjonował, Eugeniusz Steinbart w dokumentach i relacjach medialnych znajdował informacje o sobie sprzeczne z tym, kim był naprawdę. Jego męska tożsamość w świetle prawa i w oczach społeczeństwa była fałszerstwem, jego próby wyrażania siebie były karane.
Za posługiwanie się dowodem tożsamości swojego kuzyna i poświadczenie nieprawdy w styczniu 1939 roku został skazany na 8 miesięcy więzienia. We wrześniu 1939 roku wybuchła wojna.
Co działo się dalej z Eugeniuszem? W jakiej roli płciowej postanowił kontynuować życie? W jakim ciele odnalazłby się dziś? W jakim kraju? W jakim mieście? Czy w Łodzi?
To tutaj przy ulicy Częstochowskiej mieścił się zakład produkujący protezy prącia. To w Łodzi Anna Grodzka, kiedy była posłanką, chciała utworzyć centrum dla dzieci i młodzieży cierpiących z powodu dysforii płciowej, gdzie mogłyby otrzymać wsparcie lekarzy, psychiatrów, psychologów i seksuologów, uzyskać diagnozę i szybką pomoc. To łódzki szpital im. Barlickiego był w latach 90. jedynym w kraju i jednym z dwóch w Europie Wschodniej, gdzie przeprowadzano operacje uzgodnienia płci, a później – wykonywano ich najwięcej. Może to w Łodzi te procedury znowu będą całkowicie bezpłatne?
*cytaty pochodzą z międzywojennej prasy, zachowujemy oryginalną pisownię
Reżyseria: Wiktor Rubin
Tekst | dramaturgia: Jolanta Janiczak
Scenografia | video: Łukasz Surowiec
Kostiumy: Rafał Domagała
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
Asystent reżysera: Michał Kruk
Inspicjentka: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 marca 2023 roku, Duża Scena
Występują:
Karolina Bednarek (Wiktoria Skempińska, narzeczona Eugeniusza)
Monika Buchowiec (Maria Zaleśna, teściowa Eugeniusza)
Maciej Kobiela (Oskar, brat Eugeniusza)
Michał Kruk (Prokurator Kłoczkowski)
Paweł Kos (Adwokat Szychwart)
Halszka Lehman (Elżbieta, córka Eugeniusza)
Paulina Walendziak (Czesława Zaleśna, żona Eugeniusza)
Edmund Krempiński (gościnnie | Eugeniusz Steinbart)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 40 minut bez przerwy
Sugerowany wiek widza: 16+
Łódź 22.02.2026, g. 19:15
od 40.00 pln
Muzyczno-teatralna podróż przez największe przeboje jednego z najważniejszych artystów polskiej sceny.
Dwoje bohaterów mierzy się z pytaniami o tożsamość i autentyczność, a kultowe utwory stają się kluczem do współczesnych refleksji.
Czy gdy patrzymy w lustro, wciąż widzimy siebie?
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Bartosz Staszkiewicz i Adam Mortas
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy: Katarzyna Mazurkiewicz
Scenografia: Adam Mortas
Opracowanie graficzne: Marcelina Kilian
Występują:
Adam Mortas
Rozalia Rusak / Katarzyna Mazurkiewicz
Klawisze: Rafał Rybak
Głos zza sceny: Dymitr Hołówko
Czas trwanie: 1 godzina i 10 minut bez przerwy
Projekt Ciechowski realizowany jest dzięki środkom otrzymanym w ramach stypendium artystycznego Miasta Łodzi.
Dwoje bohaterów mierzy się z pytaniami o tożsamość i autentyczność, a kultowe utwory stają się kluczem do współczesnych refleksji.
Czy gdy patrzymy w lustro, wciąż widzimy siebie?
Scenariusz i reżyseria: Adam Mortas
Opracowanie muzyczne: Bartosz Staszkiewicz i Adam Mortas
Choreografia: Krystian Łysoń
Kostiumy: Katarzyna Mazurkiewicz
Scenografia: Adam Mortas
Opracowanie graficzne: Marcelina Kilian
Występują:
Adam Mortas
Rozalia Rusak / Katarzyna Mazurkiewicz
Klawisze: Rafał Rybak
Głos zza sceny: Dymitr Hołówko
Czas trwanie: 1 godzina i 10 minut bez przerwy
Projekt Ciechowski realizowany jest dzięki środkom otrzymanym w ramach stypendium artystycznego Miasta Łodzi.
Łódź 27.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
Rękopis znaleziony w popielniczce
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 18+ (wulgarny język)
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 18+ (wulgarny język)
Łódź 28.02.2026, g. 17:00
od 40.00 pln
Zbadać rozziew pomiędzy oszałamiającą realnością tego, co się dzieje, w momencie, kiedy to się dzieje, a dziwną nierealnością, jakiej nabiera to, co się zdarzyło.
Annie Ernaux, „Pamięć dziewczyny”, tłum. Agata Kozak
„Ciało dziewczyny” to opowieść o zderzeniu perspektyw eksplorującej swoją seksualność dziewczyny i dojrzałej kobiety, która próbuje dociec prawdy na temat dawnych przeżyć. Jej powrót do prowincjonalnego miasteczka staje się pretekstem do spojrzenia na własną przeszłość przez pryzmat ciała. Rekonstruowana pamięć o chwilach dorastania przywołuje obrazy budzącego się pożądania, dominującego męskiego spojrzenia i pełnej ambiwalentnych uczuć relacji między dziewczynami. To w końcu historia ciała, które chce nauczyć się odmawiać tego, na co nie jest gotowe i przyjmować to, co naprawdę chce dostać.
Reżyseria: Pamela Leończyk
Tekst | dramaturgia: Daria Sobik
Scenografia | kostiumy: Magdalena Mucha
Muzyka: Magdalena Sowul
Produkcja: Kamila Golik
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 października 2024 r.,
Mała Scena | Festiwal Teatru Niezbędnego
Występują:
Jolanta Jackowska
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 20 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 16+
Annie Ernaux, „Pamięć dziewczyny”, tłum. Agata Kozak
„Ciało dziewczyny” to opowieść o zderzeniu perspektyw eksplorującej swoją seksualność dziewczyny i dojrzałej kobiety, która próbuje dociec prawdy na temat dawnych przeżyć. Jej powrót do prowincjonalnego miasteczka staje się pretekstem do spojrzenia na własną przeszłość przez pryzmat ciała. Rekonstruowana pamięć o chwilach dorastania przywołuje obrazy budzącego się pożądania, dominującego męskiego spojrzenia i pełnej ambiwalentnych uczuć relacji między dziewczynami. To w końcu historia ciała, które chce nauczyć się odmawiać tego, na co nie jest gotowe i przyjmować to, co naprawdę chce dostać.
Reżyseria: Pamela Leończyk
Tekst | dramaturgia: Daria Sobik
Scenografia | kostiumy: Magdalena Mucha
Muzyka: Magdalena Sowul
Produkcja: Kamila Golik
Inspicjentka: Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 25 października 2024 r.,
Mała Scena | Festiwal Teatru Niezbędnego
Występują:
Jolanta Jackowska
Gracjan Kielar
Maciej Kobiela
Halszka Lehman
Rozalia Rusak
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 20 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 16+
Łódź 28.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
Rękopis znaleziony w popielniczce
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 18+ (wulgarny język)
Belcia, bohaterka powieści Izabeli Tadry, jest w nieprzerwanym ruchu: z jednego pokoju hotelowego do drugiego, z rąk matki do ciotki, od męża do kochanka, z romansu do kolejnej przygody. Jej (...) imponujące włosy są budulcem, z którego ma powstać idealna córka, grzeczna panienka, niedostępna seksbomba, wierna żona, odpowiedzialna matka, kobieta fatalna, kobieta-dziecko, przyjaciółka, powierniczka, bogini. Współczesna kobieta ma przecież tyle dróg do wyboru! (...)
Ponad realnymi postaciami unosi się jeszcze jedna, kluczowa figura: tajemniczy „Pan”, do którego Belcia kieruje swoją opowieść. Humor i kamp zderzają się z ostentacyjnie nienowoczesnym liryzmem, z rozbitym na fragmenty, ale wciąż pulsującym pod powierzchnią wielkim sercowym wyznaniem, które Belcia kieruje do miłości swojego życia. Nie dowiemy się nigdy, czy „Pan” istnieje, wiemy jednak, że jest wzorcem kochanka, którego Belcia będzie szukać w każdym napotkanym mężczyźnie.
Jak być sobą w świecie, w którym tradycyjne role są zgrane, wybrakowane i ciasne, ale wciąż siedzą mocno pod skórą, a nowe dopiero niepewnie się rodzą? Co w dzisiejszej rzeczywistości znaczy być sobą i czy autentyczne spotkanie z partnerem/partnerką jest w ogóle możliwe?
W adaptacji Małgosi Maciejewskiej w pełni wybrzmiewa bezczelny humor powieści. Mamy tu operetkę, absurdalną i kampową, i tragikomiczny standup. Podróż przez mężczyzn, fryzury i hotelowe pokoje, pełna potknięć i do bólu prozaicznych rozczarowań i pomyłek zdaje się nie mieć końca, a jej bohaterka – być niezniszczalna. Głód uczucia, wiara w spotkanie i spełnienie w miłosnej relacji są jej paliwem. I to chyba czyni ją wzruszającą. Włosy Belci można ściąć – i tak odrosną.
Autorka: Izabela Tadra
Reżyseria: Kuba Kowalski
Adaptacja | dramaturgia: Małgorzata Maciejewska
Scenografia | kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Olo Walicki
Improwizacje muzyczne: Antoni Włosowicz
Choreografia: Krystian Łysoń
Reżyseria światła: Damian Pawella
Inspicjentka | asystentka reżysera: Agnieszka Choińska
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska
Prapremiera: 19 października 2024 r., Duża Scena
Występują:
Paulina Walendziak (Belcia)
Katarzyna Żuk (Matka | Matka Faceta od wibratorów)
Maciej Kobiela (Wilhelm)
Karolina Bednarek (Niańka)
Piotr Seweryński (Cioteczka | Ojciec Faceta od wibratorów)
Damian Sosnowski (Facet w szlafroku | Facet od wibratorów)
Paweł Kos (Facet od koksu | Facet od lakierów)
Michał Kruk (Facet romantyczny)
Antoni Włosowicz (Duch Belci)
Czas trwania spektaklu: 1 godzina i 50 minut bez przerwy
Spektakl przeznaczony dla widzów 18+ (wulgarny język)